Óli Björn Kárason
Sterk rök mæla með því að verðbólgumarkmið Seðlabankans eigi að taka mið af þróun neysluverðs án húsnæðisverðs. Með öðrum orðum: Seðlabankinn á ekki að líta til verðþróunar á húsnæðismarkaði þegar teknar eru ákvarðanir um vexti.
Á heimasíðu Seðlabankans er fjallað í almennum orðum um miðlun peningastefnunnar. Þar kemur fram að helsta stjórntæki bankans til að ná verðbólgumarkmiði (2,5%) séu vextir bankans. Þar er bent á einföld sannindi hagfræðinnar: „Ef vextir eru hækkaðir verður dýrara að taka lán og hagstæðara að spara og öfugt ef vextir eru lækkaðir. Peningastefnan hefur með þessum hætti áhrif á sparnaðar- og útgjaldaákvarðanir heimila, fyrirtækja og hins opinbera sem að lokum hefur áhrif á verðlag.“
En sannindin eru ekki algild. Stýrivextir, sem stjórntæki þegar
...