Brúðkaup

Loka

Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson

Brúðkaup

Kaupa Í körfu

Hófstilltir brúðkaupssiðir og látlausar veislur eru sérstakt einkenni íslenskra hjónavígslna, eins ótrúlegt og það kann að hljóma. Svokölluð stofubrúðkaup tíðkuðust hérlendis fram yfir miðja síðustu öld þar sem nýtnin og hagsýnin var allsráðandi. "Það má segja að stofubrúðkaupin hafi verið ákaflega íslenskt fyrirbæri," segir Hanna Rósa Sveinsdóttir, safnvörður á Minjasafni Akureyrar en þar fer senn að ljúka sýningu sem fjallar um brúðkaupssiði fyrr og nú. "Þá gifti presturinn brúðhjónin heima í stofu hjá sér eða öðru hvoru þeirra en þessi háttur var algengastur á fyrri hluta 20. aldar og fram yfir hana miðja. Viðhöfnin var lítil, kannski bara kaffi hjá foreldrum brúðarinnar fyrir allra nánustu ættingja. Það var ákveðið látleysi og ekkert bruðl enda þótti hreinlega ekki við hæfi að hafa mikið við." MYNDATEXTI T.h. eru brúðkaupsföt Helgu Valborgar Pétursdóttur og Arnþórs Björnssonar frá 1956 en t.v. eru föt Ellenar Håkansson og Kristjáns Kjartanssonar frá árinu 1965. Slörið, skórnir og brúðarvöndurinn fylgja með.

Frekari upplýsingar