Haraldur Þorleifsson er manneskja ársins

Haraldur er sjálfur í hjólastól en hann er með vöðvarýrnunarsjúkdóm.

Frétt af mbl.is

Úr feimnum unglingi yfir í tilnefningu til manneskju ársins

„Ég var greindur þegar ég var svo ungur. Ég var bara tveggja ára. Þannig að ég hef einhvern veginn aldrei verið meðvitaður um að ég væri ekki með sjúkdóm. Það er kannski öðruvísi áfall að fá aldrei áfallið. Það er aldrei rétti tíminn til að fara í eitthvert sorgarferli. Oft hjá fólki sem lendir í slysi eða eitthvað þannig þá fer sorgarferli strax í gang. Þegar fólk fæðist með eitthvað svona eða er í þessum aðstæðum frá byrjun þá fer það aldrei í gegnum sama ferlið,“ segir Haraldur og segist vera í afneitun með sinn sjúkdóm.

„Það fer rosalega lítill tími hjá mér í að hugsa um að ég sé með þennan sjúkdóm,“ segir hann.

Haraldur hefur á árinu gefið fólki, sem átti erfitt, peningagjafir. Þegar hann er spurður að því hvað hann hafi gefið mikla peninga vill hann ekki gefa það upp. „Það er ákveðið frelsi sem fylgir peningum. Það eru oft ekki endilega háar upphæðir sem geta hjálpað fólki í gegnum erfiðar aðstæður. Þá hef ég reynt að bregðast við.“

Frétt af mbl.is

„Við erum öll þátttakendur í samfélaginu“

Hefur þú ekkert áhyggjur af því að féð klárist?

„Endurskoðandinn minn hefur miklar áhyggjur af því. Hann kvartar yfir því mánaðarlega. En nei, ekki miklar. En það getur allt gerst.“

Ítarlegt viðtal er við Harald í Smartlandsblaðinu, sem fylgir Morgunblaðinu í dag, og einnig er rætt við hann í sjónvarpsviðtali á mbl.is.