Sardinía á Ítalíu.

Ikaría á Grikklandi.

Nicoya Peninsula á Kosta Ríka.

Hjá aðventistum í Loma Linda í Kaliforníu.

Okinawa í Japan.

Fyrrgreindar rannsóknir hafa sýnt að það eru 9 atriði sem einkenna lífsstíl þessara hópa.

1. Þeir hreyfa sig: Við erum ekki að tala um kraftlyftingar og maraþon heldur styður lífsstíll þeirra hreyfingu t.d. með því að ganga mikið. Þeir eru ekki háðir tækjum og vélum heldur nota þeir líkama sinn til vinnu, t.d. með því að rækta garða o.fl. 

2. Þeir hafa tilgang: Þeir hafa eitthvað að stefna að og hafa ástæðu til að vakna á morgnana.

3. Þeir draga sig í hlé (afstressa sig): Til dæmis með bæn, með því að taka hvíldardag og leggja sig jafnvel yfir miðjan daginn.

4. Þeir halda 80% regluna: Þeir hætta að borða áður en þeir verða pakksaddir og borða minna eftir því sem líður á daginn.

5. Þeir borða plöntumiðaða fæðu: Kjöt einstaka sinnum.

6. Þeir tilheyra trúarsamfélagi: Samkvæmt rannsókninni getur það að sækja trúarsamfélag 4x í mánuði lengt lífið að meðaltali um 4-14 ár.

7. Þeir drekka vel valið vín í hófi: (Aðventistar í Loma Linda eru undantekning frá þessari reglu). Þeir drekka vín í hópi vina eða með mat og drekka sig ekki drukkna.

8. Þeir setja fjölskylduna sína í fyrirrúm: Þeir sinna maka sínum, börnum og ættingjum vel. Börn umgangast eldra fólk og eldra fólk umgengst börn.

9. Þeir eiga nána vini: Vini sem þeir geta opnað hjarta sitt fyrir og hitta þá reglulega.

Ég man hvað mér fannst þetta áhugavert og bjó því til fyrirlestra og hélt námskeið um þetta efni. Nýlega komu síðan út íslenskir sjónvarpsþættir um þessi Bláu svæði, sem eru frábærir. Þeir útskýra vel og vandlega hvað einkennir þessa hópa og útskýra vel hvað er hægt að gera til þess að stuðla að betri heilsu. Það sem einkennir alla þessa einstaklinga og öll þessi svæði er að fólk lifir einföldu lífi. Það lætur ekki hraðann yfirtaka líf sitt, það nýtur þess að vera með fólkinu sínu, veitir náunganum athygli, borðar einfalt en næringarríkt fæði og lifir í núinu. 

Bronnie Ware, ástralskur hjúkrunarfræðingur vann í nokkur ár við það að hugsa um fólk síðustu 12 vikur lífs þess. Mjög reglulega spurði hún fólkið hvort það sæi eftir einhverju eða hvort það hefði viljað gera eitthvað öðruvísi. Bronnie talaði um að fólk hefði mjög oft haft skýra sýn á það hvernig það hefði svo gjarnan viljað hafa líf sitt og það var reglulega sama þema sem kom upp hjá ólíku fólki. 

Að lokum skrifaði hún bókina „The Top Five Regrets of the Dying.“ (Fimm algengustu atriði sem fólk sér eftir við lífslok). 

Þau eru: 

1. Ég vildi óska að ég hefði haft hugrekki til að lifa lífi þar sem ég var samkvæm/ur sjálfri/um mér, ekki því sem aðrir ætluðust til af mér.

2. Ég vildi að ég hefði ekki unnið svona mikið. 

3. Ég vildi að ég hefði haft hugrekki til að tjá tilfinningar mínar. 

4. Ég vildi að ég hefði haft meira samband við vini mína. 

5. Ég vildi að ég hefði leyft mér að vera hamingjusöm/samur. 

Í venjulegu nútímasamfélagi er mikill hraði. Fólk sinnir vinnu. Börnin eru í skóla, leikskóla og tómstundum og fjölskyldan eyðir oft minni tíma saman og meiri tíma í sundur. Foreldrar eru uppfullir af samviskubiti og kaupa börnin sín glöð. Fyrir nokkrum árum var í Bandaríkjunum um 1 milljón dollara eytt í auglýsingar árlega sem áttu að ná til barna. Í dag er þessi upphæð 17 milljarðar dollara. Af hverju ætli þessi auglýsingaiðnaður nái til barna? Jú, eflaust vegna þess að þau nota snjalltæki mikið og horfa mikið á sjónvarpið.

Hverju munum við sjá eftir þegar kemur að lokum ævinnar? Munum við sjá eftir að hafa ekki keypt meira á útsölum? Munum við sjá eftir að hafa ekki átt fleiri skópör eða stærri fataskáp?

Mun ég sjá eftir að hafa ekki keypt nýjasta iPhone-inn handa börnunum mínum? 

Nei! Það sem fólk sér einna helst eftir er að hafa ekki átt tíma með fjölskyldu og vinum. Það er svo margt sem við getum lært af Bláu svæðunum. Við getum lært að leggja flýtiveikina til hliðar, við getum lært að einfalda lífið, við getum lært að njóta hverrar stundar, við getum lært að stunda hvíld, við getum lært að gleðjast og vera þakklát.