Smartland Mörtu Maríu | Heilsa | mbl | 4.1.2024 | 19:00

„Kærastan mín horfði á mig fjara út“

Sigurjón Ernir Sturluson er einn af öflugustu hlaupurum landsins. Ljósmynd/Árni Sæberg

Sigurjón Ernir Sturluson, ofurhlaupari og frumkvöðull, segir heilsu sinni hafa hrakað mikið þegar hann gerði tilraun með að borða samkvæmt ráðleggingum landlæknis. Sigurjón, sem er nýjasti gesturinn í podcasti Sölva Tryggvasonar borðar alla jafna hreina fæðu beint frá náttúrunni, en gerði tveggja vikna tilraun þar sem hann lét ráðleggingar landlæknis ráða för:

„Ég gerði skemmtilega tilraun þar sem ég tók tvær vikur og snarbreytti matarræðinu og fór því miður að borða eftir ráðleggingum landlæknis. Ég sem íþróttamaður á að fá 70% af orkunni minni frá kolvetnum samkvæmt því. Kolvetni vekja líkamann og búa til sveiflur í blóðsykri. Þannig að ég náði ekki að leggja mig á daginn eins og ég er vanur og var vaknandi á næturnar og var kannski vakandi í 2 tíma og náði mér ekki niður. Ég setti á mig sílesandi blóðsykursmæli til að sjá hvað væri í gangi og þá sá ég hvað var í gangi í líkamanum. Blóðsykurinn var í miklu ójafnvægi og ég var í raun aldrei í fastandi ástandi og þess vegna gat líkaminn ekki hvílst vel. Simona kærastan mín horfði bara á mig fjara út eftir því sem dagarnir liðu. Ég gat ekki einbeitt mér í tölvuvinnu, langaði ekki lengur að æfa og átti mjög erfitt með endurheimt eftir æfingar. Eins sorglegt og það er, þá eru þetta ráðleggingar bæði fyrir almenning og íþróttafólk. Ég passaði mig að fara alveg eftir leiðbeiningunum og var að borða brauðið, hrísgrjónin, kartöflurnar, Cheerios og fleira. Ef þú ert að borða beint frá náttúrunni lítur það matarræði allt öðruvísi út,“ segir Sigurjón, sem telur löngu tímabært að breyta þessum ráðleggingum:

„Munurinn á svefngæðum, stöðu insúlíns, þríglýseríði í blóði og fleiri hlutum var í raun sláandi. Þríglýserið fór úr 0,6 í 1,6 á tveimur vikum. Fitubrennsla í álagsprófi hjá Greenfit fór úr 90% niður í 59% á þessum tveimur vikum og svo framvegis. Um leið og ég skipti svo aftur yfir í hreint fæði beint frá náttúrunni fór líkamsstarfsemin aftur í jafnvægi. Ég er alls ekki að segja að það þurfi allir að borða eins og ég, en það er orðið mjög augljóst að þessar ráðleggingar eru verulega úreltar og eru ekki til þess fallnar að hámarka heilsu. Við erum hönnuð til að borða náttúrulega fæðu og það er alveg augljóst að forfeður okkar voru ekki að háma í sig kolvetni daginn út og inn.“

Sigurjón, sem rekur líkamsræktarstöðvar og vinnur við að aðstoða fólk við allar hliðar heilsu, segir að drifkrafturinn komi ekki síst frá löngun til að geta hjálpað öðru fólki. Með því að æfa sig í að leggja mikið á eigin herðar geti maður aðstoðað aðra:

„Það sem gerist er að á endanum leitar fólk til þín ef það finnur að þú ert sterkur. Við höfum gleymt því að hugsa um náungann og ekki síst fólkið sem byggði þetta land upp. Við erum hætt að leggja hluti á börn og unglinga sem hjálpa þeim að verða sterkir einstaklingar. Það getur auðvitað verið þunn lína hvenær farið er yfir strikið, en börn sem ólust upp í sveit á Íslandi þurftu að ganga í alls kyns verk sem hjálpuðu þeim að axla ábyrgð og læra á lífið. Að mínu mati erum við farin að ala upp einstaklinga í dag sem kunna of lítið á lífið þegar þau eru orðin fullorðin. Börnum og unglingum líður ekki illa í öguðu umhverfi. Þvert á móti verða til alls konar vandamál ef það verður of mikið agaleysi. Það er engum hollt að lífið sé alltaf þægilegt og auðvelt. Við lifum í þeim heimi í dag að allt er ótrúlega þægilegt og við þurfum ekki lengur að hafa reglulega fyrir hlutunum. Það að þjást og líða illa er ekkert að fara drepa þig.“

Sigurjón segir í þættinum frá því hvernig ástríða hans fyrir hreyfingu byrjaði strax þegar hann var barn:

„Ég ólst upp við aðstæður sem voru á köflum mjög krefjandi og ég fann fljótt að hreyfing var mitt meðal. Þegar eitthvað bjátaði á vissi ég að mér myndi líða betur ef ég myndi hreyfa mig. Ég gerði þessa tengingu strax sem barn og notaði hreyfingu beinlínis til að slá á vanlíðan. Hvort sem það var körfuboltinn sem ég æfði eða önnur hreyfing. Ég ákvað strax á unga aldri að axla mikla ábyrgð og vildi bera ábyrgð á bæði mér og bróður mínum,“ segir Sigurjón, sem hefur vakið athygli fyrir ótrúlegar þrekraunir þegar kemur að hlaupum:

„Þegar maður byggir sig upp í áraraðir til að þola hluti, er ýmislegt mögulegt. Maður byggir hægt og rólega bæði upp líkamann og hausinn til að þola meira og meira. En það er ekki hægt að fara alla leið á hausnum ef líkaminn fylgir ekki og öfugt. Lengsta hlaupið mitt er 160 kílómetrar, en mesta áskorunin var hlaup í Frakklandi sem var rúmlega 150 kílómetrar með meira en 9 þúsund metra hækkun. Það sem gerist í ofurhlaupum eins og þessum er að maður fer í gegnum allan skalann af tilfinningum og stundum meira en maður vissi að væri hægt. Fólk lærir jafnvel meira á sjálft sig í einu svona hlaupi en á mörgum árum í lífinu sjálfu. Þú ferð í gegnum allan tilfinningaskalann, lærir að koma þér út úr aðstæðum og þar fram eftir götum.“