Pistlar:

Það er kominn tími á bloggfærslu en ef ég ætla að ná settu marki varðandi bókaútgáfu fyrir næstu jól (fáránlegt að vera að tala um ''jól-eitthvað''... jólin eru ný liðin) þá má ég ekki vera að eyða kröftunum í persónuleg skrif á blogginu. Því miður getur maður víst ekki gert allt sem mann langar.

Því má vel vera að þessi færsla verði sú fyrsta og síðasta í langan tíma.

Ferming Hafliða frænda er að baki og gifting ''litlu'' frænku minnar og flotta mannsefnisins hennar er um næstu helgi.

Að baki er líka vikulöng dvöl hjá Berlínar-Brynju, í Berlín að sjálfsögðu. Ég fór í tvennum tilgangi: að heimsækja Brynjuna mína og að sanna það fyrir mér í eitt skipti fyrir öll að ég GÆTI skrifað bók. Skáldsögu. Því ef ekki er hægt að gera það, fjarri daglegu amstri hversdagsins, brjáluðum börnum o.sfrv., í fallegri íbúð í spennandi borg.... ´

Mér gekk hreint ágætlega að skrifa og átti svo ljúfar stundir með Brynju á kvöldin og yfir helgina, þar sem leyndardómar lífsins og það sem er handan þess voru ræddir, metnir og krufnir til mergjar. Sötrað rauðvín, hvítvín og ómælt magn af sparkling water. Markaðir, kaffihús, skógar og fleiri staðir voru þræddir.

Kyrrðin í skóginum var rofin......

Ómetanlegur bónus í þessari ferð var hvíld og friður. Sjaldan eða aldrei hefur sálin fengið jafn mikla næringu og hvíld eins og á þessum 7 dögum.

Og aldrei þessu vant tók það mig ekki viku að aðlagast fjölskyldulífinu aftur og enginn fór í mínar viðkvæmu taugar, eins og hefur viljað verða þegar ég hef snúið heim aftur eftir stutt frí. 

Sá Einhverfi tjáði sig lítið um fjarveru mína en þegar seig á seinni hlutann á ferð minni, sá hann tvisvar sinnum ástæðu til að nefna þetta við pabba sinn: mamma koma heim.

Já, mamma kemur heim á fimmtudaginn, svaraði Bretinn.

''Já'' sagði Sá Einhverfi þá. Ánægður að fá staðfestingu á að kerlingin myndi nú þrátt fyrir allt skila sér aftur.  

Hann stefnir hraðbyri í gelgjuna drengurinn og nýjasti uppáhaldsfrasinn er: mamma rólegur.

Ég er að vinna í því að koma honum í skilning um að það er pabbi sem þarf að vera rólegur en mamma bara róleg.

Við áttum snörp orðaskipti í bílnum á leiðinni heim í dag. Hann týndi öðrum af sínum heittelskuðu Spiderman-hönskum í Vesturhlíð og var öskureiður, sár og fúll yfir því að ég skyldi ekki geta galdrað hanskann fram úr minni eigin ermi þegar ég kom að sækja hann.

Ian þú týndir hanskanum. Ekki ég. Þú þarft að læra að passa upp á dótið þitt.

Orðið ''týndir'' gerði hann alveg kolvitlausan og hann byrjaði að öskra á mig.

Það líð ég ekki börnunum mínum, einhverfum eða ekki svo ég öskraði á hann á móti.

Þá kom áþreifanleg þögn í nokkrar sekúndur, svo sagði hann hneykslaðri röddu úr baksætinu:

Mamma rólegur.