Nóg að geta sagt Leeds

Stuðnings­menn enska fót­bolta­fé­lags­ins Leeds United önduðu létt­ar þegar liðið tryggði sér í sum­ar sæti í ensku úr­vals­deild­inni eft­ir 16 ára fjar­veru. Eðli­lega bíða þeir, eins og annað áhuga­fólk um enska fót­bolt­ann, spennt­ir eft­ir tíma­bil­inu, en víst er að ein­hverj­ir þeirra eru ekki mjög bjart­sýn­ir fyr­ir fyrsta leik, á móti Eng­lands­meist­ur­um Li­verpool á An­field á morg­un.

„Við von­um það besta en bú­umst ekki við miklu,“ seg­ir Árni Þór Birg­is­son, formaður Leeds-klúbbs­ins á Íslandi. „Aðal­atriðið er að sýna að „við“ eig­um heima í þess­ari deild og allt um­fram það er bón­us.“

Árni Þór seg­ir að und­an­far­in ár hafi oft verið erfið, þegar horft sé til geng­is Leeds. „Mikið hef­ur gengið á und­an­far­in 15 ár og við höf­um lært af reynsl­unni að ekk­ert er ör­uggt fyrr en síðasti leik­ur hef­ur verið flautaður af.“

Fé­lag­ar í Leeds-klúbbn­um fylgj­ast með leikj­um sinna manna í Ölveri í Reykja­vík. Árni Þór seg­ir að all­ir leik­ir séu erfiðir og hann bend­ir rétti­lega á að Leeds þurfi að mæta öll­um öðrum liðum í deild­inni heima og að heim­an. „Það er ágætt að byrja á mjög krefj­andi verk­efni eins og Eng­lands­meist­ur­un­um á þeirra heima­velli.“

Leeds var eitt af öfl­ug­ustu liðum Eng­lands á sjö­unda og átt­unda ára­tugn­um. Árni Þór bend­ir á að þá hafi marg­ir Íslend­ing­ar byrjað að halda með liðinu og sá stuðning­ur hafi al­mennt hald­ist síðan, þó ekki hafi alltaf farið mikið fyr­ir hon­um. „Ótrú­lega marg­ir Leeds­ar­ar eru úti um allt land,“ seg­ir hann og bend­ir á að þeir séu á öll­um aldri enda sé al­gengt að stuðning­ur­inn ber­ist frá kyn­slóð til kyn­slóðar. „Ég er til dæm­is af ann­arri kyn­slóð Leeds­ara.“

Sáði fræj­um á Húsa­vík

Don Revie var stjóri Leeds á gull­ald­ar­tíma fé­lags­ins 1961-1974. Þá stukku marg­ir á vagn­inn, ekki síst Hús­vík­ing­ar, og hafa haldið tryggð við fé­lagið síðan. Einn þeirra er Arn­ar Björns­son, fyrr­ver­andi íþróttaf­réttamaður. „Bræður mín­ir stríddu mér gjarn­an á því að ég gat ekki sagt Manchester United, en ég gat sagt Leeds og hef haldið mig við það,“ seg­ir hann um stuðning­inn. Legg­ur áherslu á að eng­ar teng­ing­ar hafi verið við fé­lagið og hann hafi ekki átt keppn­is­bún­ing­inn, hvað þá annað. „Það er af sem áður var því al­gengt er að börn séu nú gerð að stuðnings­mönn­um fé­laga nán­ast við fæðingu og það staðfest með treyju, bux­um og sokk­um, þau fái keppn­is­bún­ing­inn eins og hann legg­ur sig.“

Arn­ar seg­ir að Leeds hafi átt miklu fylgi að fagna á Húsa­vík á sjö­unda ára­tugn­um og hann og fé­lag­ar hans hafi unnið öt­ul­lega að því að afla liðinu fylg­is­manna. „Um tíma held ég að ég hafi gert flesta ef ekki alla bekkj­ar­fé­laga mína að Leeds­ur­um.“

Eft­ir að hafa tekið ást­fóstri við Leeds seg­ist Arn­ar hafa notað hvert tæki­færi sem gafst til þess að fylgj­ast með ár­angri liðsins í breska út­varp­inu, BBC World Service. „Við átt­um gam­alt, stórt út­varp og ég tengdi vír úr því upp í þakið til þess að ná út­send­ing­un­um,“ rifjar hann upp. „Ég átti það meira að segja til að hlaupa heim af góðum Völsungs-leik til þess að hlusta á BBC og heyra hvað væri að ger­ast hjá mín­um mönn­um. Þetta var mikið æv­in­týri, ynd­is­leg­ur og skemmti­leg­ur tími, og frá því ég gat sagt Leeds hef­ur mér alltaf þótt vænt um liðið.“