Mikilvægt er að draga lærdóm af reynslunni um þrautavaralán sem Seðlabankinn veitti Kaupþingi rétt fyrir fall bankans. Í fyrsta lagi þarf að skýra stjórnsýslu í kringum veitingu lána til þrautavara betur og í öðru lagi þarf að draga þann lærdóm að veð í hlutafé erlends banka er ekki heppilegt þegar veitt er lán til innlendra banka. Þetta er sá lærdómur sem kemur fram í skýrslu Seðlabankans um veitingu og afdrif þrautavaraláns til Kaupþings sem veitt var 6. Október 2008.
Lánið var upp á 500 milljónir evra, en ólíklegt er að meira en þær 260 milljónir evra sem þegar hafa fengist innheimtar skili sér upp í lánið.
Í inngangi skýrslunnar, sem ritaður er af Má Guðmundssyni seðlabankastjóra, kemur fram að með seinni tíma gögnum sjáist að ákvörðun um lánveitinguna hafi byggst á því að tryggja mætti að einn banki yrði áfram stafandi og að traust veð gerði lánaáhættuna litla. „Við vitum nú að hvorugt var rétt og að eftir á að hyggja hefði verið betra að veita ekki lánið,“ segir í innganginum.
Már bætir svo við að það sé hins vegar ekki þar með sagt að það hafi verið rangt sjónarmið miðað við aðstæður og þær upplýsingar sem lágu fyrir að veita lánið. „Allt orkar tvímælis þá gjört er og ekki er alltaf viðeigandi að nota einungis mælistikur upplýsinga síðari tíma þegar einstakar ákvarðanir eru metnar. Í því fjármálalega fárviðri sem þá geisaði um allan heim réru bankar lífróður og seðlabankar og önnur stjórnvöld komu til aðstoðar.“
Í skýrslunni er einnig varpað ljósi á sölu Seðlabankans á FIH-bankanum í Danmörku en neyðarlánið var veitt gegn allsherjarveði í bankanum á sínum tíma.
Skýrslan hefur verið í vinnslu frá 2015 og var útgáfu hennar ítrekað verið frestað. Í viðtali sem birt var við Má Guðmundsson seðlabankastjóra í ViðskiptaMogganum 20. mars síðastliðinn kom fram að skýrslan myndi koma út 30. apríl, það frestaðist svo í tvígang eftir það.
Seðlabankinn kynnir nú niðurstöður skýrslunnar á fundi í Seðlabankanum.