Borgarastyrjöld

Götumynd frá Beirút, höfuðborg Líbanons.
 AP
Valdatafl kristinna manna og múslíma hefur alltaf verið einn helst spennuvaldurinn í landinu þar sem múslímar hafa sóst eftir meiri tengslum við Sýrlendinga en kristnir menn hafa fremur litið til Evrópu, Ísrael og síðar Írak eftir stuðningi. Oft hafa fylkingarnar þó skarast m.a. vegna eiginhagsmuna og þeirrar valddreifingar sem kveðið er á um í stofnsáttmála og stjórnarskrá landsins. Árið 1975 braust út borgarastyrjöld í landinu m.a. vegna þeirrar röskunar sem orðið hafði á valdajafnvægi kristinna manna og múslíma vegna fjölda palestínskra flóttamanna í landinu og ólíkrar afstöðu fylkinganna til áhrifa Sýrlendinga í landinu.

Borgarastríðinu lauk formlega með undirritun Taif samkomulagsins árið 1990 en stríðslokin má m.a. rekja til innrásar Íraka í Kúveit árið 1990 og Persaflóastríðsins sem fylgdi í kjölfar hennar. Við það veiktist staða þeirra sem voru andvígir sýrlenskum áhrifum en Michals Aoun, einn helsti leiðtogi þeirra, hafði notið stuðnings Saddam Husseins Íraksforseta. Sýrlendingar fylgdu hins vegar Bandaríkjunum að málum í Persaflóastríðinu gegn því að Bandaríkin styddu málstað þeirra í Líbanon.

Eftir að borgarastyrjöldinni lauk hófst mikið uppbyggingarstarf í Líbanon sem skilaði umtalsverðum árangri á fimmtán ára tímabili. Sýrlendingar höfðu áfram mikil völd í landinu en árið 2004 virtist sem ákveðinn stöðugleiki væri að komast á.

Til baka á upphafssíðu | << Fyrri | Næsta >>