Það er frábær tilfinning að finna ást í lífinu, að elska og vera elskaður. En ef við  elskum einhvern til að fá eitthvað í staðinn, erum við á rangri leið „Ást er alltaf án skilyrða."

„ Ást er alltaf án skilyrða. „ Gefðu þér smá tíma til að hugleiða þessa staðhæfingu, veltu síðan fyrir þér hvað þú telur að ást sé.

Hvað telur þú að ást sé?

> Krefst ástin að annar einstaklingur sé þér undirgefin?

>  Er ástin afprýðissöm?

>  Krefst ástin að einhver sannir fyrir þér að hann eða hún elski þig?

>  Ætlast ástin til þess að annar verði að hlusta á reiði þína, kvartanir og athugasemdir?

>  Ertu elskandi einstaklingur þegar þú tekur ábyrgð á tilfinningum annars?

>  Ertu elskandi einstaklingur þegar þú ert fórnarlambið?

>  Ertu elskandi einstaklingur þegar þú beitir öðrum líkamlegu ofbeldi - janvel þótt það sé í nafni    ástarinnar?

Er staðreyndin ekki sú að allt sem er í listanum fyrir ofan, er það sem ást snýst ekki um?

Ef ástin krefst einskins, hvað er ást þá?

>  Ást er þessi einlæga gleði að gefa - hvort sem það er tími, umhyggja, skilningur, samúð, kærleikur, aðstoð, peningur, gjafir, hrós o.s.frv.

>  Ást er orkan sem flæðir um þig, þegar hjartað þitt er opið.  Orkan sem flæðir er svo öflug og gefandi að þú þarft ekki á orku frá öðrum að halda.

>  Ást er þegar þú berð virðingu og umhyggju fyrir sjálfum þér, í algjörlega umvefjandi kærleik til sjálfs þíns, fyrir tilfinningum þínum, heilsu þinni, umhverfinu þínu, velferð þinni og öryggi þínu.

>  Ástin sér hvað þarf að gera og framkvæmir það án þess óska eftir neinu nema gleðinni í að hjálpa öðrum.

>  Ástin hefur aldrei neina fyrirætlan, því raunveruleg ást „ er alltaf án skilyrða."

Ertu elskulegur við einhvern annan, til þess að fá eitthvað í staðinn fyrir sjálfan þig? Það er ekki hægt að gera meiri mistök varðandi ást heldur en það.

Hvers vegna er ekki hægt að gera meiri mistök heldur en það? Vegna þess að hvað það er sem þú ert að gera þá hefur það ekkert með ást að gera. Og þegar þú ert að reyna að elska einhvern, til þess að geta fengið eitthvað í staðinn fyrir sjálfan þig, þá munt þú alltaf verða fyrir vonbrigðum. Samband þitt mun aldrei ganga, vegna þess sambönd ganga einungis þegar það er sönn ást.

Hvernig nærðu þá þeim stað þegar þú ert svo uppfullur af ást og kærleika innra með þér að þú ert megnugur að  gefa án skilyrða?  Hvernig heilar þú tómleikann innra með þér sem er svo þurfandi í ást?

Með því að læra hvernig þú umlykur sjálfan þig með ást, hvernig þú yfirfyllir ást og kærleika, eins og glas sem er svo barmafullt af vatni að það flæðir yfir.  Þetta mun aldrei gerast ef þú ert einungis stöðugt að reyna að fá ást frá öðrum, til að uppfylla tómleikann hjá þér.

Ég veit aðeins um eina leið til þess að umvefja sig kærleika og ást, og hún er að opna hjarta þitt og læra og skynja innra með þér - hvernig þú elskar og virðir sjálfan þig. Þá fyrst getur þú meðtekið og notið að meðtaka ást frá öðrum.

Þú verður að byrja á sjálfum þér, vegna þess að aðeins þegar þú ert uppfullur af ást og kærleika hefur þú eitthvað að bjóða öðrum.  Þegar þú í einlægni þráir að læra hvernig þú umvefur þig kærleika og ást, þá mun hjarta þitt opnast og þú byrjar að meðtaka ást og visku frá innsta sjálfi. Þú munt læra að það að elska og virða sjálfan þig þýðir, hvaða hugsun sem þú hugsar hvaða aðgerð sem þú framkvæmir er leiðarljósið kærleikur og umhyggja fyrir þér sjálfum og þeim sem þú elskar.

Þegar þú hefur lært að elska sjálfan þig og umvefja þig kærleika og ást, uppgötvar þú gleðina og fullnæginguna við að gefa og þiggja ást - gefa og þiggja hana án skilyrða.