Ei­rík­ur Rögn­valds­son, pró­fess­or emer­it­us í ís­lenskri mál­fræði við Há­skóla Íslands, seg­ir að ef fólk telji það æski­legt að draga úr karllægni máls­ins þurfi það að ger­ast í skref­um. Skipt­ar skoðanir eru á þeirri ákvörðun að skipta út orðinu fiski­maður fyr­ir fisk­ari í lög­um.

„Við meg­um ekki hugsa hlut­ina þannig að ef við ger­um ekki allt þá megi ekk­ert ger­ast. Það er hægt að setja það í sam­hengi við mót­töku flótta­fólks, af hverju að taka á móti hundruðum flótta­fólks þegar það eru tug­millj­ón­ir á flótta?“ seg­ir Ei­rík­ur.

„Þessi breyt­ing á fiski­maður yfir í fisk­ari er í sam­ræmi við það sem er verið að gera er­lend­is í alþjóðalög­um og reglu­gerðum. Það er al­veg ljóst að þetta verður ekki gert í einni svip­an og er ekki ein­falt mál,“ bæt­ir hann við.

Frétt af mbl.is

Sjó­menn segja fisk­ara út í hött

150 voru skráðir fisk­ar­ar en sjö fiski­menn

Spurður hvort næst á dag­skrá í beinu fram­haldi verði ekki að breyta „sjó­maður“ í „sjó­ari“ seg­ir Ei­rík­ur að það sé alls ekki sjálf­gefið. 

„Í fyrsta lagi er sjó­ari allt ann­ars kon­ar orð en sjó­maður, þar sem sjó­ari er mun óform­legra orð. Það er hins veg­ar eng­inn slík­ur mun­ur á fiski­maður og fisk­ari. Þó svo fisk­ari hafi ekki verið notað síðustu 100 ár þá var það notað frá 16. öld og fram á 19. öld.

Þetta voru sam­heiti og hef­ur verið bent á það að í mann­tali frá 1845 þar sem starfs­heiti fólks voru skráð að um það bil 150 voru skráðir fisk­ari en ein­ung­is sjö skráðir fiski­maður. Þar er eng­inn sjó­maður en elsta dæmið um það orð er ekki eldra en frá 1830 og á 19. öld var sjó­fólk einnig notað.“

Rétt mál er málið sem fólk tal­ar

Ei­rík­ur seg­ir að verið sé að end­ur­vekja gam­alt orð og gamla hefð með því að taka upp orðið fisk­ari í stað sam­heit­is­ins fiski­maður.

Bend­ir hann á að þrátt fyr­ir að eitt­hvað sé inn­leitt í lög þá sé það í hönd­um mál­sam­fé­lags­ins að inn­leiða breyt­ing­ar, þar sem þá muni mál­far breyt­ast smám sam­an. Því til stuðnings vís­ar hann til orða Magnús­ar Finn­boga­son­ar sem birt­ust árið 1953 í blaðinu Ein­ingu:

„Mik­ill fjöldi mál­villna hef­ur smám sam­an festzt í ís­lenzkri tungu, svo að fáir vita, að um mál­vill­ur er að ræða.“

Spyr Ei­rík­ur hvort eitt­hvað geti verið „mál­villa“ ef eng­um er ljóst að það sé villa.

„Er það ekki ein­mitt skil­grein­ing­ar­atriði á réttu máli, að það er málið sem fólk tal­ar?“

Tengd­ar frétt­ir

Íslenska

Benti Ak­ur­eyr­ar­bæ á lög­brot

• Tak­ast á um „woke-af­bök­un ís­lensk­unn­ar“
• Bubbi fagn­ar degi ís­lenskr­ar tungu á RÚV
• Inn­leiða ís­lensku­nám fyr­ir er­lent starfs­fólk
• Mót­töku­skól­ar „betri leið til inn­gild­ing­ar“

» Fleiri tengd­ar frétt­ir

• 2 blogg um frétt­ina

Bloggað um frétt­ina

• Helga Dögg Sverr­is­dótt­ir: Aktiv­ísti í tungu­mál­inu
• Torfi Kristján Stef­áns­son: Dönsku­sletta!!