Hátt á þriðja þúsund manns röktu sig sam­an við Hildi Guðna­dótt­ur á Íslend­inga­bók í gær, 10. fe­brú­ar, eft­ir að þjóðin vaknaði að morgni við þær frétt­ir að Hild­ur hefði þá um nótt­ina orðið fyrsti Íslend­ing­ur­inn til þess að hljóta Óskar­sverðlaun.

Í svari frá Íslenskri erfðagrein­ingu, sem held­ur úti Íslend­inga­bók ásamt Friðriki Skúla­syni, seg­ir að leit­in að ætt­artengsl­um við Hildi hafi aukið tals­vert um­ferð um vef­inn, en hún var rúm­lega fjórðungi meiri í gær en á venju­leg­um mánu­degi.

Hundruð not­enda Íslend­inga­bók­ar höfðu áður rakið sig sam­an við tón­skáldið sig­ur­sæla dag­ana áður en hún hlaut Óskar­inn, en á sunnu­dag­inn, 9. fe­brú­ar, röktu 314 manns sig sam­an við hana og um­ferðin var fimm pró­sent­um meiri en á venju­leg­um degi.

„Til ham­ingju frænka“

Á sam­fé­lags­miðlum hafa ýms­ir deilt niður­stöðum úr þess­ari leit frá því að Hild­ur hampaði stytt­unni gullnu á sviðinu í Los Ang­eles. Jón Gn­arr, grín­isti og fyrr­ver­andi borg­ar­stjóri Reykja­vík­ur, sagðist stolt­ur af frænku sinni, en þau eru ní­menn­ing­ar.

Krist­inn R. Ólafs­son, út­varps­maður, þýðandi og leiðsögumaður, svar­ar svo Jóni, „syngj­andi glaður“ og seg­ist hafa bet­ur í þeirri keppni sem ætt­artengsl við Óskars­haf­ann eru, eða eru ekki.

Hið minnsta er Krist­inn skyld­ur Hildi í sjö­unda og átt­unda ættlið og því nokkuð skyld­ari henni en Jón, sem biður fyr­ir kveðju til frænku.

Tóm­as Stein­dórs­son, plötu­snúður og Twitter-spé­fugl, rakti sig einnig sam­an við Hildi á Twitter og komst að því að hann væri skyld­ur tón­skáld­inu í átt­unda ættlið.

„Til ham­ingju frænka,“ skrifaði Tóm­as svo til fylgj­enda sinna á Twitter. Við erum jú öll skyld.

Tengd­ar frétt­ir

Hild­ur Guðna­dótt­ir

Hild­ur og Lady Gaga sögu­leg­ir sig­ur­veg­ar­ar

• Hild­ur í ein­stakri dragt á meðal stór­stjarna
• Hild­ur ekki til­nefnd
• Hildi spáð til­nefn­ingu
• Hild­ur vann

» Fleiri tengd­ar frétt­ir

• 2 blogg um frétt­ina

Bloggað um frétt­ina

• Ómar Ragn­ars­son: Hæfi­leika­ríkt skyld­fólk leyn­ist víða.
• Páll Vil­hjálms­son: Frænd­semi við snill­ing