Sífelld verður algengara að erlendir fjárfestar kaupi ræktunarland í þriðja heims ríkjum þar sem það er víða orðið af skornum skammti í í þróuðum vestrænum ríkjum.
Í sumum löndum er nú svo komið að meirihluti lands er í eigu erlendra fjárfesta. Í Líbíu er t.a.m. allt ræktunarland í eigu útlendinga.
Hefur þessari þróun verið gefið nafnið „land grip“ (land grabbing) og á það sér stað í Afríku, Suður Ameríku, Asíu og Austur-Evrópu. Um helmingur alls ræktunarlands á Filippseyjum er í eigu útlendinga og í Úkraínu er um þriðjungur ræktunarlands í eigu bandarískra stórfyrirtækja.
Sökum fólksfjölgunar þykja kaup á ræktunarlandi örugg fjárfesting. Hefur það verið haft á orði að þetta sé ný tegund nýlendustefnu þar sem ríkari þjóðir í Evrópu og N-Ameríku hagnist á landsins gæðum þróunarlanda.
Hlutfalls ræktunarlands í eigu erlendra aðila
Líbía 100%
Gabon 86%
Filippseyjar 49%
Síerra leóne 41%
Úkraína 36%
Papúa nýja gínea 33%
Mósambík 28%
Tansanía 18%
Úrúgvæ 18%
Madagaskar 10%