Bílnum var stolið á þrjátíu sekúndum

Subaru-bifreið Friðjóns Fannars Hermannssonar var stolið í gærmorgun í ofsaveðrinu í Reykjavík, svo hann stóð eftir á götunni í rokinu bíllaus og lyklalaus. Hann fann bílinn síðdegis í gær fyrir tilviljun.

Friðjón var að bera Morgunblaðið út við neðanverðan Laugaveg og skildi bílinn eftir í gangi á meðan hann stökk inn í hús til þess að skila af sér blaði. „Ég var eiginlega búinn og færði bílinn neðst á Laugaveginn til að bera út í síðustu húsin. Ég vék frá bílnum í svona þrjátíu sekúndur og þá heyrði ég að bílhurð var skellt. Ég leit við, því það var enginn á ferli, og sá bara í rassinn á bílnum þegar hann brunaði í burtu,“ sagði Friðjón.

Friðjón var með síma á sér og hringdi strax í Neyðarlínuna. „Þeir kölluðu þetta út strax en sögðu mér að ég þyrfti að fara upp á Hverfisgötu og tilkynna þetta. Það að labba þarna upp á lögreglustöð eins og veðrið var, var ekki það skemmtilegasta sem ég hef lent í.“ Það fyrsta sem Friðjóni datt í hug var að einhver félagi hans væri að gera at í honum en hann áttaði sig fljótt á því að svo var ekki. „Þetta er eiginlega of súrt til að vera grín. Ég held svona í alvörunni að það hafi einhver ógæfumaður rambað á bílinn í vonda veðrinu og ákveðið að grípa hann.“

Á sömu lyklakippu og bíllyklarnir voru húslyklar. Friðjón hafði áhyggjur af því og skipti í gær um hurðaskrárnar til öryggis og gerði sér síðan ferð niður í Brynju til að láta smíða fleiri lykla að nýju skránum.

Fannst fyrir tilviljun

Hann lagði leið sína um Njálsgötu og sá sér til undrunar hvar bíllinn hans stóð. Þegar Friðjón kom að bílnum tók hann í hurðarhúninn farþegamegin og fann að bíllinn var kirfilega læstur. Hann hringdi strax í lögregluna og lét vita að bíllinn væri fundinn. Tveir lögreglumenn komu á staðinn.

„Þeir sögðu að fyrst ég væri með aukalykil skyldi ég bara keyra í burtu,“ sagði Friðjón. Búið var að gramsa í öllu lauslegu, en sá sem fékk bílinn „lánaðan“ hafði samt haft fyrir því að læsa honum kirfilega svo enginn gæti stolið honum!

Friðjón kvaðst hafa lært af þessu: „Það er að skilja ekki bílinn eftir í gangi. Eins að læsa bílnum. Það er eitthvað sem ég hef hlegið að í mörg ár – en nú held ég að ég hlæi ekki lengur að því,“ sagði Friðjón.