Fossinn sem gleymdist
Setja bókamerki
Einar Haraldsson og Lilja Böðvarsdóttir á Urriðafossi í Flóa segja nágranna sinn fossinn hafa orðið frægan nánast eftir andlátið eins og gömlu stórskáldin. Nær enginn hafi séð ástæðu til að heimsækja fossinn fyrr en Landsvirkjun ákvað að virkja hann.
Núna streyma þangað ferðamenn sem aldrei fyrr til að berja fossinn augum. Þeir reisa margir tjöld við fossinn eða dvelja þar í húsbílum og fellihýsum.
Bændurnir segjast þreyttir á ágangi ekki síst vegna umgengni en ferðamennirnir hafa skilið eftir rusl sem þeir láta bændunum eftir að tína upp, meðal annars sælgætisbréf pappírsþurrkur, bjórdósir, klósettpappír, sígarettustubba og dömubindi.
Bændurnir á Urriðafossi eru fylgjandi virkjunarframkvændum og segja þær þjóðfélagslega hagkvæmar og skemmdir litlar. Þau reka kúabúskap á jörðinni en hafa einnig haft talsverðar tekjur af laxi úr ánni sem þau selja í Melabúðina í Reykjavík.
Umræðan var óþægileg fyrir Þórð og flokkinn allan
Frestar skerðingum fyrir norðan og austan
Óeðlilegt að sama gjald verði tekið óháð þyngd
Vonast eftir breiðri þverpólitískri sátt
Viðreisn gæti valið stjórn