Unnur Skúladóttir, fiskifræðingur hjá Hafrannsóknastofnuninni, er í hópi 11 höfunda að grein sem birtist í hinu virta tímariti Science 8. maí s.l. en þar velta vísindamennirnir fyrir sér möguleikum þess að nota rækju sem mælikvarða á umhverfisbreytingar. Fyrsti höfundur greinarinnar er Kanadamaðurinn Peter Koeller, að því er segir á vef Hafró.
„Afli kaldsjárvarrækjutegundarinnar (Pandalus borealis, stóra kampalampa) sem
veidd er á Íslandsmiðum og víðar í Norður Atlantshafi er um 70% af um 500 þúsund
tonna heildararafla af öllum rækjutegundum sem veiddar eru í heiminum. Hvað
fæðuvistfræðilega stöðu varðar má segja að kaldsjávarrækjan sé í miðjum
fæðupírumídanum þar sem hún étur meðal annars plöntu- og dýrasvif en er sjálf
mikilvæg fæða fyrir ýmsa nytjafiska eins og t.d. þorsks. Vegna þessarar stöðu má
ef til vill nota áhrif hugsanlegra hitabreytinga á rækjuna sem vísbendingu um
það sem gerast kann hjá öðrum tegundum samfara breytingum á sjávarhita. Þegar
þorskstofnarnir við Kanada hrundu í byrjun tíunda áratugarins uxu
rækjustofnarnir mjög í kjölfarið. Aukningin var að hluta til talin stafa af mun
minna áti þorsks. Vísindamenn hafa einnig tekið eftir því að almennt er meira um
rækju þegar sjórinn er kaldur sem kann að stafa af því að þá fækki
afræningjum,“ segir á vef Hafró.