Farin að ganga með spelkur við göngugrind

„Meðferðin hefur farið fram úr mínum björtustu vonum. Ég vonaði að vöðvarnir myndu kveikja á sér en reiknaði aldrei með að geta gengið með spelkur við göngugrind í þessari fyrstu ferð,“ segir Þuríður Harpa Sigurðardóttir frá Sauðárkróki.

Harpa slasaðist alvarlega í hestaslysi í Skagafirði vorið 2007, hún hrygg- og rifbeinsbrotnaði og lamaðist neðan við brjóst. „Mér var sagt eftir slysið að ég yrði líklega lömuð það sem eftir væri,“ segir Harpa, sem neitaði að sætta sig við örlögin. Í gegnum netið komst hún í samband við fólk í svipaðri stöðu sem var á leið í stofnfrumumeðferð á Indlandi. „Um síðustu áramót fannst mér ég ekki lengur hafa tíma til að bíða,“ segir Harpa, sem hefur dvalist í Delhí á Indlandi frá ágústbyrjun.

Sprautur og þjálfun

„Læknarnir leggja áherslu á að ekki sé hægt að lofa fólki bata né svara því hvers vegna sumir sjúklingar fá bata en aðrir ekki. Þeir segja þó að ég hafi – af þeim einstaklingum sem koma hingað í sína fyrstu meðferð – náð lengst og þá trúi ég því að þeir hafi verið einlægir í orðum sínum Eftir að ég kem heim eiga stofnfrumurnar sem ég hef fengið enn að vera að virkjast og eflast í langan tíma og mikilvægt er að ég haldi vel áfram í endurhæfingu, meðal annars við göngugrind.“

Sætti mig við staf

„Ég reikna ekki með því að geta aftur gengið óstudd en ég myndi alveg sætta mig við staf.“

Þuríður Harpa Sigurðardóttir mbl.is