Innlent | mbl | 26.12.2009 | 16:26 | Uppfært 27.12.2009 8:28

„Þá skaltu líka lifa“

Fiskibáturinn maraði í hálfu kafi þegar dráttarbátur tók hann í tog. Landhelgisgæslan

„Stundum er lífið sjálft stærra í sniðum en nokkurn hefði órað fyrir og mannleg örlög svo þrungin merkingu að maður gerir rétt í því að staldra við,“ sagði Jóna Hrönn Bolladóttir prestur í Garðasókn áður en hún lýsti í prédikun sinni á aðfangadag lífsbjörg manns þegar fimmtán tonna bát hvolfdi út af Vattarnesi við Fáskrúðsfjörð.

Slysið varð miðvikudaginn 16. desember sl. og voru tveir menn um borð, Guðmundur Sesar Magnússon og tengdasonur hans, Ívar Smári Guðmundsson. Guðmundur Sesar lést í slysinu. Eiginmaður Jónu Hrannar, Bjarni Karlsson, þjónar fjölskyldunni og fékk hún leyfi ástvinanna til að greina frá atburðarásinni sem tengist slysinu.

„Er bátnum hvolfdi fossaði sjór inn í stýrishúsið og náðu þeir Sesar og Ívar að komast niður í vélarrúmið sem nú snéri upp og finna þar súrefni til að anda að sér á meðan þeir gætu náð áttum í ísköldum sjó og þreifandi myrkri. Þeir fundu hvor annan og ræddu saman í þögninni sem skollið hafði á um leið og vélin drap á sér þar sem báturinn maraði í kafi á ókyrrum haffletinum,“ sagði Jóna Hrönn.

Jóna segir mennina hafa leitað útleiðar í svarta myrkri og olíumenguðum sjó án árangurs. Þegar vatnsborðið hækkaði og náði þeim undir höku héldu þeir uppgefnir hvor í annan og báðu saman.

„Þar sem þeir héldu hvor í annars hægri hönd með olíubrákað sjóvatnið undir höku en með þeirri vinstri héldu þeir við hnakkann hvor á öðrum. „Og ég sem hlakkaði til að eiga fyrstu jólin með syni mínum og konunni.” mælti Ívar. Þá horfði Sesar inn í augu hans í myrkrinu og sagði: „Þá skaltu líka lifa! Þú getur komist niður gatið, inn í stýrishúsið og út!” Við svo búið setti hann hönd ofan á hvirfil tengdasonar síns og ýtti honum af afli niður í átt að útgönguleiðinni.“

Sending sem bjargaði lífi

Ívari tókst að komast út og upp á kjöl bátsins. Staða hans var þó ekki mikið betri þar sem svo kalt var í veðri og hann líklegur til að krókna úr kulda.

„Þá hrópaði hann á Guð og spurði hann hvað hann meinti með þessu, og fyrir hvað hann væri þá að refsa sér með því að leyfa honum að komast þetta langt en deyja svo?! Er hann þá skimaði niður að glugganum til að sjá hvort tengdafaðir hans kæmi svo hann gæti tekið í hönd hans kom eitthvað skyndilega á mikill ferð út um gluggann upp úr sjónum og rakleitt í fangið á Ívari svo að honum brá við og hugðist varpa því frá sér uns hann gerði sér grein fyrir því að hann hélt á björgunargalla, sterkri og skjólgóðri flík sem nota skal við aðstæður sem þessar. Veit hann engar hefðbundnar skýringar á þeirri sendingu.“

Ívar klæddi sig í kjölfarið í gallann, losaði björgunarbát og komst þar um borð til að senda frá sér merki með blysum og neyðarbauju. Ívari var bjargað um borð í fiskibát þremur og hálfum tíma síðar. Lík Sesars fannst í vélarrúmi bátsins þegar hann var dreginn til hafnar í Fáskrúðsfirði.

Prédikun Jónu Hrannar