Tekjubil á Íslandi hefur breikkað á síðustu árum að sögn Hagstofunnar. Hlutfall Íslendinga undir lágtekjumörkum hefur hins vegar haldist nær óbreytt á tímabilinu frá 2004 til 2009.
Svonefndur Gini-stuðull, sem sýnir dreifingu ráðstöfunartekna meðal landsmanna á einkaheimilum, var 29,6 árið 2009. Stuðullinn væri 100 ef einn maður væri með allar tekjurnar en 0 ef allir hefðu jafnar tekjur. Hagstofan segir, að Gini-stuðullinn hafi farið hækkandi frá 2004 en þá var hann 24,1.
Svonefndur fimmtungastuðull gefur til kynna að þeir sem tilheyrðu tekjuhæsta fimmtungnum í lífskjararannsókninni 2009 höfðu 4,2 sinnum hærri ráðstöfunartekjur á neyslueiningu en þeir sem tilheyrðu tekjulægsta fimmtungnum. Fimmtungastuðullinn árið 2004 var 3,4.
Lágtekjuhlutfall var 10,2% á Íslandi árið 2009 og hefur lítið breyst frá árinu 2004 þegar það var 10%. Lágtekjuhlutfall er skilgreint sem 60% af ráðstöfunartekjum á neyslueiningu en þær byggjast á ráðstöfunartekjum heimila og hversu margir þurfa að lifa af þeim.
Af 29 Evrópuþjóðum var Ísland í 10. til 11. sæti þegar þjóðunum er raðað frá þeirri sem var með lægsta Gini-stuðulinn til þeirrar sem hafði hæsta stuðulinn. Tölurnar fyrir alþjóðlega samanburðinn eru fyrir árið 2008. Ísland var í 9. til 10. sæti yfir Evrópuþjóðirnar 29 þegar fimmtungastuðlinum er raðað frá þeim lægsta til þess hæsta. Gini-stuðullinn og fimmtungastuðullinn hafa hækkað meira á Íslandi en í flestum öðrum Evrópuþjóðum.
Af 29 Evrópuþjóðum var Ísland með næst lægsta lágtekjuhlutfallið á eftir Tékklandi. Þróun lágtekjuhlutfalls er ekki á sama veg og þróun fimmtunga- og Gini-stuðulsins þar sem Ísland hefur stöðugt verið ein þeirra þjóða sem eru með lægsta lágtekjuhlutfallið.
Ef litið er til aldurs og kyns kemur í ljós að hlutfall þeirra sem voru undir lágtekjumörkum í lífskjararannsókninni 2009 var hæst hjá konum á aldrinum 18 til 24 ára eða rúm 20,6% og hjá konum 65 ára og eldri, tæp 18%. Hlutfall undir lágtekjumörkum var lægst hjá fólki í aldurshópnum 50 til 64 ára.
Hlutfallslega fleiri sem bjuggu einir eða voru einir með börn voru undir lágtekjumörkum en þeir sem bjuggu á annars konar heimilum. Það sama gildir um þá sem bjuggu í leiguhúsnæði samanborið við þá sem bjuggu í eigin húsnæði.