Innlent | mbl | 26.6.2010 | 13:06 | Uppfært 13:27

Koma þessum draug frá

Steingrímur J. Sigfússon á flokksráðsfundi VG í morgun. mbl.is/Kristinn

„Í Evrópumálum skiptir máli að vinna stóra slaginn komi til hans. Og eins og vígstaðan blasir við núna tel ég að menn geti verið sæmilega sáttir í ljósi þess hve andstaðan er mikil,“ segir Steingrímur J. Sigfússon formaður Vinstrihreyfingarinnar – græns framboðs.

Þetta kom fram í máli Steingríms á flokksráðsfundi VG í morgun. Þar mótmælti Steingrímur því að hann - eða nokkur annar í þingliði flokksins - hefði greitt atkvæði gegn sannfæringu sinni eða samvisku. Hvoru megin hryggjar sem þingmenn flokksins hefðu verið í Evrópumálum, það er með eða á móti aðildarumsókn, hefði það í báðum tilvikum verið samrýmanlegt stefnu flokksins.

„Við áskyldum okkur að það yrði í höndum Alþingis að taka ákvörðun um stefnuna í Evrópumálum. Og þá skiptir máli að ríkisstjórnin verði sú sem við viljum og að við setjum málið niður til langs tíma. Komum þessum draug frá. Að það liggi fyrir efnislega að Íslendingar hafi ekkert til ESB að sækja og málið sé ekki á dagskrá næstu árin eða að þjóðin ákveði þetta sjálf og hafni í kosningum.“

Steingrímur gerði stöðu lífeyrisþega og skuldsettra heimila að umtalsefni.

„Við vilum öll geta gert betur en þetta snýst um hvað er viðráðanlegt,“ sagði Steingrímur. Hann bendi á að til að rétta hlut þeirra sem verst væru á vegi staddir og skulduðu mikið þá hefðu stjórnvöld til dæmis hækkað vaxtabætur. Það væri úrræði sem gagnaðist mörgum. Til að bæta stöðu ríkissjóðs þá hefði skattkerfinu verið breytt. Tekinn hefði verið upp þrepaskiptur tekjuskattur þar sem álögður á þá sem hafa laun undir 260 þúsund á mánuði hefðu verið léttar en skattbyrði aftur verið aukin á millitekjuhópa auk heldur sem hátekjuskattur hefði verið tekinn upp að nýju.

„Ég tel að við höfum unnið þessa orystu í skattamálum algjörlega. Hún er í samræmi við okkar pólitík.“

Formaður VG gerði einnig að umtalsefni hve aðstæður í íslensku samfélagi hefðu breyst mikið að undanförnu. Frá 1991 og einkum þó frá aldamótum – fram á hausið 2008 hefði fjármagnið ráðið öllu og „keyrt yfir allt,“ eins og Steingrímur komst að orði. Nú væru hins vegar breyttir tíma og nú réði ríkið yfir 70 til 80% af fjármálakerfinu með eign á bönkum, sparisjóðum, Íbúðalánasjóði, Byggðastofnun og fleiri stofnunum. Nú snérist baráttan hins vegar um framvinduna og hvort halda mætti í almannaeigu þessum eigum og að félagslegar áherslur yrðu áfram ráðandi í fjármálakerfinu.