Jón Steinsson, lektor í hagfræði við Columbia háskóla í New York, segir þá furðulega skoðun vera nokkuð útbreidda meðal íslenskra lögfræðinga að þótt eitt ákvæði
gengistryggðu bílalánssamninganna hafi verið dæmt ólöglegt eigi öll önnur ákvæði
samninganna að standa óbreytt og lántakendur eigi að greiða af lánum
sínum samkvæmt þeim ákvæðum. Þetta kemur fram í pistli sem Jón ritar á Pressuna.
„Ekki ómerkilegri lögfræðingur en
Magnús Thoroddsen, fyrrverandi forseti Hæstaréttar, hefur meðal annarra
sagt þetta vera sína skoðun. Magnús viðurkennir að íslensk samningalög
kveði á um að almennt megi víkja til hliðar samningi vegna atvika sem
eiga sér stað eftir að samningur er gerður og samningurinn tekur ekki á.
En hann bendir á að íslensk samningalög segi að ekki skuli taka tillit
til atvika sem síðar koma til ef þau eru neytenda í óhag. Þar sem
neytandinn í þessu tilviki er lántakandi telur hann að ekki megi hrófla
við öðrum ákvæðum þessara lánasamninga þótt Hæstiréttur hafi kveðið upp
dóm um að eitt algert lykilákvæði þeirra stangist á við lög.
Þessa
lögfræði á ég erfitt með að skilja. Magnús virðist byggja
röksemdafærslu sína á þeirri hugmynd að hvert ákvæði samnings sé
algerlega sjálfstæð eining óháð öðrum ákvæðum sama samnings. Hann telur
því að unnt sé að fella úr gildi eitt ákvæði án þess að það hrófli við
neinum öðrum ákvæðum samningsins. Og ef atvik hefur áhrif á fleira en
eitt ákvæði megi kerfisbundið hrófla við þeim sem íþyngja neytendum en
ekki hinum í stað þess að horfa á samninginn sem eina heild og passa að
heildaráhrifin af breytingum á samningnum skerði ekki stöðu neytenda.
Ef
þetta er íslensk lögfræði þá verð ég að segja að íslensk lögfræði er á
villigötum og þarf á róttækum breytingum að halda," skrifar Jón.
Fráleitt að halda því fram að samið hafi verið um 3% raunávöxtun
Hann segir að þegar hann lesi speki íslenskra lögfræðinga finnist honum þeir sumir hverjir ekki sjá skóginn fyrir trjánum.
„Í þeirra augum
virðist lögfræði vera algerlega tæknilegs eðlis. Sú hugmynd virðist til
dæmis vera ótrúlega vinsæl að eitt rétt svar við öllum lögfræðilegum
álitaefnum sé að finna í lögum og öðrum skrifuðum réttarheimildum.
Samkvæmt þessu virðist dómari ekki þurfa að búa yfir neinni dómgreind.
Starf hans er eins konar útreikningur. Ég er ansi hræddur um að þessi
hugsun sé byggð á mikilli einfeldni og hafi slæmar afleiðingar í för með
sér," skrifar Jón.
Hann segir algerlega fráleitt að halda því fram að samningsaðilar hefðu gert
með sér samning um lán á u.þ.b. 3% nafnvöxtum í íslenskum krónum.
Lánveitandinn hefðir klárlega ekki fallist á þess konar samning. Ef
Hæstiréttur kemst að þeirri niðurstöðu að túlka eigi þessa samninga með
þeim hætti er það bæði óréttlátt og slæmt fordæmi varðandi
grundvallaratriði í samningarétti (hvort hvert ákvæði samnings sé
sjálfstæð eining) sem mun án efa draga úr hagsæld á Íslandi þegar fram
líða stundir.