Magnús Orri Schram, þingmaður Samfylkingarinnar, segir að samstarfið við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn sé forsenda þess að íslensk stjórnvöld hafi getað beitt gjaldeyrishöftum án þess að ganga gegn alþjóðlegum skuldbindingum. Án gjaldeyrishaftanna sé ljóst að krónan hefði veikst meira en raun bar vitni, með meðfylgjandi hækkun verðbólgu með auknum skuldum heimila og fyrirtækja.
Þetta kemur fram í pistli sem hann ritar á Pressuna.
Þar segir hann að við hrun bankakerfisins varð greiðslufall yfirvofandi hjá Íslandi. Ekki
voru til fjármunir til að standa skil á háum erlendum skuldbindingum og
samstarf við erlend ríki var lífsnauðsynlegt ef endurreisn ætti að eiga
sér stað. Erlend ríki vildu hins vegar ekki aðstoða Ísland án þess að
AGS kæmi þar að.
„Greiðslufall Íslands hefði getað þýtt áralöng
útskúfun af erlendum fjármálamörkuðum en án erlends fjármagns þarf
íslenska þjóðin að standa undir öllum framkvæmdum með innlendum
sparnaði. Við þær aðstæður er hætt við að fjárfesting verði of lág.
Hagvöxtur til skemmri og lengri tíma léti þá á sér standa með enn verri
stöðu heimila og fyrirtækja," skrifar Magnús Orri.
Hann segir að án aðkomu AGS hefði kreppan orðið dýpri en raun bar vitni.
Skattar hefðu þurft að hækka meira og skera hefði þurft meira niður. Lán
í tengslum við efnahagsáætlunina og trúverðugleikinn sem áætluninni
fylgir kemur í veg fyrir að ríkið þurfi að safna peningum til þess að
greiða upp öll lán þegar þau falla á gjalddaga.
„Það er að algert
glapræði að víkja frá þeirri efnahagsstefnu sem mörkuð hefur verið í
samstarfi við AGS. Vissulega má endurskoða einstaka hugmyndir um
niðurskurð í fjárlagafrumvarpi, en rammi þeirra þarf að halda," skrifar þingmaðurinn í pistli á Pressunni.