Innlent | mbl | 10.11.2010 | 17:01

Samþykkti ekki ævisöguskrif

Óðinn Jónsson. mbl.is/GSH

Óðinn Jónsson, fréttastjóri Ríkisútvarpsins, segir í yfirlýsingu að hann hafi aldrei samþykkt að Þórhallur Jósepsson skráði ævisögu fyrrverandi ráðherra. Samkvæmt starfsreglum RÚV sé slíkt samþykki forsenda þess að fréttamaður geti tekið að sér slíkt starf.

Þórhalli var sagt upp störfum hjá Ríkisútvarpinu þar sem hann starfaði sem fréttamaður. Óðinn segir í yfirlýsingunni, að Þórhallur hafi snemma á þessu ári spurt óformlega hvort hann gæti tekið að sér að skrifa ævisögu fyrrverandi ráðherra. Hann hafi þá ekki viljað segja hvaða ráðherra um væri að ræða og síðan hafi málið ekki komið aftur til tals, fyrr en opinberlega var greint frá því nýverið að Þórhallur Jósepsson væri skrásetjari ævisögu Árna M. Mathiesen, fyrrverandi fjármálaráðherra.

„Með þessari framgöngu fréttamannsins var vegið að trúverðugleika Fréttastofu RÚV og því trausti sem þarf að ríkja á ritstjórn þessa mikilvæga fjölmiðils í almannaeigu," segir í yfirlýsingu Óðins.

Yfirlýsingin er eftirfarandi:

Vegna opinberrar umfjöllunar um uppsögn Þórhalls Jósefssonar, fréttamanns, vill fréttastjóri RÚV taka fram að hann samþykkti aldrei að viðkomandi fréttamaður skráði ævisögu fyrrverandi ráðherra. Samkvæmt starfsreglum RÚV er slíkt samþykki forsenda þess að fréttamaður geti tekið að sér slíkt starf. Rétt er að snemma á þessu ári spurði Þórhallur óformlega um það hvort fréttastjóri væri andvígur því að hann tæki að sér að rita ævisögu fyrrverandi ráðherra. Fréttastjóri treysti sér á þeirri stundu hvorki til að veita óskorað samþykki né leggjast afdráttarlaust gegn því – enda vildi Þórhallur ekki nefna um hvern væri að ræða. Þetta var ekki rætt frekar og kom aldrei til tals aftur fyrr en opinberlega var greint frá því nýverið að Þórhallur Jósepsson væri skrásetjari ævisögu Árna M. Mathiesen, fyrrverandi fjármálaráðherra, sem margoft á þessu tímabili var til umfjöllunar og umræðu í fréttum og þáttum á vegum RÚV, eins og annarra fjölmiðla, og átti hugsanlega yfir höfði sér að vera kallaður fyrir landsdóm vegna embættisfærslu sinnar í aðdraganda hrunsins. Það gefur auga leið að starfandi fréttamaður getur ekki átt í leynilegu trúnaðar- og starfssambandi við fyrrverandi ráðherra við þær aðstæður sem á undan er lýst. Öðru máli hefði auðvitað gegnt ef um hefði verið að ræða ævisögu fyrrverandi ráðherra sem horfinn væri af þjóðmálavettvangi og ekki í námunda við umdeild mál sem enn voru til stöðugrar umfjöllunar í fjölmiðlum. Með þessari framgöngu fréttamannsins var vegið að trúverðugleika Fréttastofu RÚV og því trausti sem þarf að ríkja á ritstjórn þessa mikilvæga fjölmiðils í almannaeigu.