Innlent | mbl | 10.2.2011 | 13:37 | Uppfært 14:40

Eiður Smári fær miskabætur

Heiðrún Lind Marteinsdóttir, lögmaður Eiðs Smára Guðjohnsen, og Gunnar Ingi Jóhannsson, verjandi Reynis og Jóns Trausta. mbl.is/Golli

Héraðsdómur Reykjavíkur dæmdi Eið Smára Guðjohnsyni í vil í meiðyrðamáli, sem hann höfðaði á hendur ritstjórum og blaðamanni DV. Samkvæmt dómum eiga blaðamennirnir að greiða Eið 400 þúsund krónur í miskabætur og hver um sig 150 þúsund króna sekt í ríkissjóð.

Málið höfðaði Eiður á hendur Inga Frey Vilhjálmssyni, blaðamanni DV, og ritstjórunum Reyni Traustasyni og Jóni Trausta Reynissyni vegna umfjöllunar DV um fjárhagsmálefni sín og taldi brotið gegn friðhelgi einkalífsins. Héraðsdómur segir í niðurstöðu sinni, að umfjöllun DV um Eið hafi verið ómálefnaleg og upplýsingar um fjármál hans hafi ekki átt erindi við almenning.

Umfjöllunin um Eið Smára birtist í desember árið 2009. Meðal þess sem þar kom fram var að Eiður skuldi um 1,2 milljarða króna til Banque Havilland í Lúxemborg, áður Kaupþings í Lúxemborg, og Íslandsbanka, áður Glitnis. Einnig að hann hafi skuldsett sig mikið vegna fjárfestingaverkefna en fjárfestingarnar ekki skilað gróða. Ennfremur að Eiður hafi átt að fá um þrjátíu milljónir króna í mánaðarlaun hjá franska knattspyrnuliðinu Mónakó.

Lögmaður Eiðs Smára hélt því fram að fjárhagsmálefni Eiðs væru hans persónulegu málefni sem ekkert erindi ættu til almennings. Um hefði verið að ræða upplýsingar innan úr bankakerfinu, upplýsingar sem venjulega færu leynt.

Verjendur Inga Freys, Reynis og Jóns Trausta sögðu hins vegar að Eiður Smári yrði að sætta sig við umfjöllun um málefni sín, fjármál hans hefðu ítrekað verið í fjölmiðlum þegar um hefði verið að ræða velmegun hans og verðmæti. Hann þyrfti því einnig að sætta sig við umfjöllun þegar halla færi undan fæti. Jafnframt sögðu þeir meginástæðu umfjöllunarinnar vera þá lánafyrirgreiðslu sem Eiður Smári fékk hjá íslenskum bönkum, s.s. Glitni banka og Kaupþingi í Lúxemborg. Almenningur eigi rétt á slíkum upplýsingum, upplýsingum um lánveitingar íslenskra banka til óábyrgra fjárfestinga; enda hafi fjárfestingaverkefnin endað með tapi.