Herferðin áratugur aðgerða í umferðaröryggismálum er hafin en hún mun standa árin 2011 til 2020. Átakinu var formlega hleypt af stokkunum hjá miðstöð ökukennslu á Kirkjusandi í Reykjavík.
Fram kemur í tilkynningu frá innanríkisráðuneytinu að starfshópur á vegum ráðuneytisins og fleiri aðila hafi sett fram áætlun um fyrstu skref sem miði að því að herða á ýmsum umferðaröryggisaðgerðum, auka rannsóknir og hvetja til aukinnar vitundar um afleiðingar umferðarslysa.
Þá segir að Sameinuðu þjóðirnar hafi lýst árin 2011 til 2020 áratug aðgerða í umferðaröryggismálum og hvetji aðildarlönd sín til að efla hvers kyns aðgerðir í því skyni að fækka banaslysum og alvarlegum slysum í umferðinni.
Herferðin hefst á sama tíma, 11. maí, í aðildarríkjum SÞ og er með henni stefnt að því að aðgerðir á landsvísu og í alþjóðlegu samstarfi skili þeim árangri að umferðarslysum fækki. Meginmarkmið verkefnisins er að með samstilltum aðgerðum fækki umferðarslysum í heiminum og verður úttekt gerð á átakinu og hverju það hefur skilað árið 2020.
Talið er að árlega farist um 1,3 milljónir manna í umferðarslysum á heimsvísu. Ef ekkert yrði að gert er talið líklegt að árið 2020 verði þessi tala komin upp í 1,9 milljónir. Um 90% þessara umferðarslysa verða í þróunarlöndunum. Talið er að um 1-3% af vergri þjóðarframleiðslu aðildarríkja SÞ fari í kostnað vegna umferðarslysa, sem nemur um 500 milljörðum dollara árlega.
Í morgun, þegar átakinu var formlega hleypt af stokkunum, fluttu forseti Íslands, Ólafur Ragnar Grímsson, Guðbjartur Hannesson velferðarráðherra og Ögmundur Jónasson innanríkisráðherra ávörp.
Fram kemur í tilkynningu að í
máli velferðarráðherra hafi m.a. komið fram að umferðarslys séu mikið
heilbrigðisvandamál. Á 37 árum frá 1973 til 2009 hafi 220 manns orðið
fyrir mænuskaða í slysum hér á landi. Þar af 98 í umferðarslysum eða
44,5%. Helmingur þeirra var á aldrinum 4-30 ára, 40% 31-60 ára og 10%
voru eldri en 60 ára.
Innanríkisráðherra lagði áherslu á þátttöku allra í verkefninu, ekki
eingöngu opinberra yfirvalda. Ef allir leggðust á eitt væri ekki
óraunhæft að ætla að í lok áratugarins hafi umferðarslysum hér á landi
fækkað umtalsvert en takmarkið væri vitanlega að útrýma banaslysum og
alvarlegum slysum í umferðinni. Á því léki enginn vafi – og núllsýn væri
í undirbúningi.