Íslensk stjórnvöld halda því fram í bréfi til Eftirlitsstofnunar EFTA að innstæðueigendur í Hollandi og Bretlandi hafi ekki borið skarðan hlut frá borði ef áætlanir um eignavirði búsins standast.
Í bréfinu kemur fram að miðað við núverandi stöðu megi gera ráð fyrir að endurheimtur Hollendinga úr búinu nemi 1.546 milljónum evra og endurheimtur Breta nemi 4.204 milljónum evra. Ef neyðarlögin hefðu ekki verið sett hefðu endurheimtur bæði Hollendinga og Breta orðið lægri eða 1.434 milljónir evra og Breta 3.097 milljónir evra.
Í bréfi stjórnvalda er vísað almennt til fyrri sjónarmiða stjórnvalda og því mótmælt að rökstutt álit ESA hnekki fyrri röksemdum.
Rakin er ítarlega staðan við slitameðferð Landsbankans og rökstutt að raunverulega hafi innstæðueigendur í Hollandi og Bretlandi ekki borið skarðan hlut frá borði ef áætlanir um eignavirði búsins standast. Sérstakt fylgiskjal fylgir bréfinu með útreikningum.
Þá er því mótmælt að viljayfirlýsing íslenskra og hollenskra stjórnvalda frá 8. október 2008 sem ESA byggir á sýni hug íslenskra stjórnvalda til ábyrgðar á innstæðutryggingakerfinu.
Gerð er grein fyrir þýðingarmiklum upplýsingum sem komið hafa fram í undirbúningi Evrópusambandsins að nýrri innstæðutilskipun.
Harðlega er mótmælt rökum ESA um að ekki geti komið til álita neinar réttlætingarástæður fyrir mismunandi meðferð á innstæðum í innlendum og erlendum útibúum bankanna.
Bent er á að allir viðurkenni að til verndar innstæðukerfinu grípi ríki til mjög mismunandi aðgerða. Hvorki vandræði innlendra né erlendra innstæðueigenda Landsbankans voru leyst í gegnum innstæðutryggingakerfið heldur með annars konar aðgerðum (bank resolution) sem eru fullheimilar og áhersla lögð á að ríki hafi frjálsræði sem hentar alvarleika ástands og efnahagslegum veruleika.
Þá voru að lokum ítrekaðar kröfur um að stofnunin láti málið niður falla.