Áður en þingfundi var frestað í nótt var lögð fram þingsályktunartillaga um afturköllun ákæru á hendur Geir H. Haarde fyrrverandi forsætisráðherra. Flutningsmaður og sá eini sem stendur að baki tillögunni er Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins.
Í tillögunni segir að fella eigi úr gildi ályktun um málshöfðun gegn Geir frá 28. september 2010 og að fela skuli saksóknara Alþingis að afturkalla í heild ákæru útgefna með stefnu sem þingfest var fyrir landsdómi 7. júní 2011.
Í greinargerð með tillögunni segir að ekki sé sérstaklega kveðið á um afturköllun ákæru í lögum um landsdóm. Hins vegar sé í lögum um meðferð sakamála kveðið á um heimild ákæranda til að afturkalla ákæru. Þannig geti ákærandi allt fram til þess að dómur er upp kveðinn afturkallað ákæru sem hann hefur gefið út eða fallið frá einstökum ákæruatriðum.
Í rökstuðningi Bjarna fyrir afturköllun ákærunnar segir að sú alþjóðlega fjármálakreppa, sem gengið hefur yfir í hinum vestræna heimi að undanförnu, sýni að vandinn hafi ekki eingöngu verið bundinn við íslenskar aðstæður heldur hafi hann átt sér að einhverju leyti mun dýpri rætur en margir hafi talið.
Þá sé ljóst að frávísun landsdóms á tveimur fyrstu liðum ákærunnar breyti verulega efnislegu inntaki sakamálsins. Þannig hafi í fyrstu liðum ákærunnar verið vísað til þeirra ráðstafana varðandi aðdraganda fjármálaáfallsins sem gagnrýndar höfðu verið og lutu almennt að störfum Geirs sem forsætisráðherra. Eftir standi tilteknir ákæruliðir sem varði afmarkaðri aðgerðir, þ.e. eftirlit með tilteknum samráðshópi stjórnvalda, aðgerðum sem hafi átt að stuðla að minnkun bankakerfisins á árinu 2008 og flutningi svokallaðra Icesave-reikninga í dótturfélag í Bretlandi, og það að hafa ekki haldið ríkisstjórnarfundi.
Þá segir: „Allt eru þetta atriði sem telja verður að líta hafi átt til samhliða umfjöllun um hina frávísuðu ákæruliði, en ætla verður að umræddar ráðstafanir hefðu aldrei einar og sér leitt til þess að Alþingi hefði ákveðið að höfða sakamál á hendur fyrrverandi forsætisráðherra. Það hvernig eftirliti er almennt háttað með nefndum stjórnvalda eða hvernig staðið er að formlegum fundum ráðherra er atriði sem eðlilegt er að taka til endurskoðunar og má t.d. setja um það samræmdar reglur, frekar en að landsdómur fjalli um þau í refsimáli.“
Að endingu segir að augljósar ástæður mæli með því að fallið sé frá málssókninni.