Náttúruverndarsamtök Suðvesturlands hafa sent öllum þingmönnum Suður- og Suðvesturkjördæmis og Reykjavíkurkjördæmanna bréf þar sem skorað er á þá að koma í veg fyrir að mikilvægum útivistarsvæðum og náttúruperlum verði fórnað undir orkunýtingu. Framkvæmdir samkvæmt rammaáætlun muni stórskaða möguleika til uppbyggingar ferðaþjónustu á svæðinu.
Í yfirlýsingu frá Samtökunum kemur fram að þau hafna því alfarið an „nánast allt suðvesturhorn landsins „verði gert að einu samfelldu orkuvinnslusvæði eins og gert er ráð fyrir í drögum að þingsályktun að Rammaáætlun.“ Af þeim 19 virkjunarkostum á Reykjanesskaga, sem fjallað er um í drögunum, fara einungis þrír í verndarflokk. Fjögur svæði hafa þegar verið virkjuð, sjö önnur féllu í orkunýtingarflokk.
Nátturuvernd halloka í rammaáætlun
Samtals fara því ellefu svæði undir orkunýtingu. Fimm svæði fara í biðflokk en gera má ráð fyrir að flest þeirra fari í orkunýtingu síðar. Í tillögunni er t.d. kveðið á um að Austurengjahver í Krýsuvík og Trölladyngja fari í orkunýtingu verði önnur svæði í Reykjanesfólkvangi virkjanleg. „Á þessu má sjá að náttúruvernd á suðvesturlandi fer verulega halloka í Rammaáætlun, að óbreyttu,“ segja samtökin.
Reykjanesfólkvangi, einu vinsælasta útivistarsvæðinu á suðvesturhorni landsins, verði breytt í iðnaðarsvæði fari svæðið í orkunýtingu eins og gert er ráð fyrir í drögunum. Slíkt sé algjörlega óásættanlegt nú á tímum þegar mikilvægi ósnortinna náttúrusvæða í grennd við þéttbýli hefur aldrei verið meira.
Mál að linni
„Sem fulltrúum náttúruverndarsamtaka er okkur tvennt efst í huga, annarsvegar náttúruvernd og hinsvegar heilsa og vellíðan landsmanna. Geyst hefur verið farið í virkjun jarðhitans á Hellisheiði með vandamálum sem ekki hefur verið unnt að leysa með viðunandi hætti. Brennisteinsvetnismengun er of mikil og svæðið leikur reglulega á reiðiskjálfi með tilheyrandi óþægindum fyrir íbúa Hveragerðis.
Hver og einn á að fá notið ósnortinnar og heilnæmar náttúru, auk þess sem dýra og jurtalíf skal njóta fullrar verndar. Á Suðvesturlandi býr yfirgnæfandi meirihluti landsmanna, landshlutinn nær þó ekki 3% af heildarflatarmáli Íslands. Það er kunnara en frá þurfi að segja að ágengni af ýmsu tagi er mikil gagnvart náttúru á Suðvesturlandi og þykir mörgum, þar á meðal okkur, að mál sé að linni og snúið skuli til betri vegar.“