Halla Harðardóttir, systir Guðrúnar Harðardóttur sem fékk klámfengin bréf frá Jóni Baldvini Hannibalssyni þegar hún var táningur, svarar Bryndísi Schram í aðsendri grein í Fréttatímanum á morgun.
Halla segir að þetta mál hafi plagað systur sína í mörg ár og að um árabil hafi bæði fólk úti í bæ og blaðamenn sótt að henni og fjölskyldunni til að biðja um upplýsingar um málið. Nú hafi henni fundist tími til að segja frá staðreyndum málsins. Viðtalið í Nýju lífi snúist ekki um „meint kynferðisbrot“ heldur um haldbærar staðreyndir og hegðun Jóns Baldvins sem opinbers embættismanns.
Mörkin dregin við kynþroskaaldurinn?
Um viðbrögð Bryndísar Schram segir Halla að hún skilji að erfitt sé að hlusta á ásakanir í garð eiginmanns síns. „Það vekur athygli mína að það skuli „svíða sárt“ þegar 10 ára barn á í hlut, líkt og þú [Bryndís] nefnir í grein þinni í Fréttatímanum, en að það skuli vekja „afbrýðisemi og undrun“ þegar Guðrún var komin á kynþroskaaldurinn, eins og þú kallar upplifun þína í DV,“ segir Halla. Af þessu megi ráða að þau hjónin dragi einhvers konar siðalínu við kynþroskaalduinn.
„Það virðist því vera nokkurn veginn í lagi, þótt það kallist dómgreindarbrestur, að girnast stelpur með brjóst en alls ekki í lagi að girnast stelpur sem eru að byrja að fá brjóst,“ segir í grein Höllu. Hún minnir á að kynferðisleg áreitni byggist á upplifun þolanda, ekki geranda, eiginkonu hans eða annarra. Halla segir út í hött að setja atvikin upp sem einhvers konar tepruskap af hálfu systur sinnar.
Ekkert pólitískt samsæri
Halla segir að auðvelt sé að biðjast fyrirgefningar og auðvelt sé líka að gefa hana. „En til að fyrirgefa þarf sá seki að viðurkenna brot sín, sem hefur ekki gerst í þessu tilfelli. Sá seki hefur alltaf borið fyrir sig ölæði og dómgreindarbrest en gleymir því að hann póstlagði bréfin allsgáður.“
Það er þreytandi til lengdar, segir Halla, að þurfa að sverja af sér lygar og geðveiki. Þess vegna hafi Guðrún viljað setja staðreyndirnar fram, til að fá uppreisn æru. Flóknara sé málið ekki. „Það er einfaldlega ekki hægt að smíða neina samsæriskenningu um þetta mál. Fyrst átti þetta allt saman að vera pólitískt samsæri, runnið undan rifjum kvenna úr gamla Kvennalistanum, og svo síðar sprottið úr „fjölskylduharmleik“. Að ýja að því að annað fólk sé að fylla hausinn á Guðrúnu af órum og neikvæðum áróðri til þess eins að klekkja á ykkur hjónum jaðrar að mínu mati við einhvers konar mikilmennskubrjálæði eða ofsóknaræði.“