Egill kærir stúlkuna

Eg­ill Ein­ars­son hef­ur lagt fram kæru á hend­ur stúlku sem kærði hann fyr­ir nauðgun. Hann hef­ur einnig lagt fram kæru á hend­ur vin­kon­um henn­ar og óskað eft­ir lög­reglu­rann­sókn á kæru stúlk­unn­ar.

Yf­ir­lýs­ing­in í heild:

„Ég finn mig knú­inn til að bera hönd fyr­ir höfuð mér, nú þegar lögmaður stúlku sem kærði mig og unn­ustu mína fyr­ir kyn­ferðis­brot hef­ur sent frá sér afar ósmekk­lega yf­ir­lýs­ingu vegna máls­ins. Þar tel­ur hann upp „gögn“ sem hann seg­ir rík­is­sak­sókn­ara hafa hundsað. Ég furða mig mjög á þess­ari yf­ir­lýs­ingu sem er í senn vill­andi, óná­kvæm og sumt í henni er bein­lín­is rangt.

Það er með sanni öm­ur­leg staða að vera í, að þurfa að verja sig af yf­ir­lýs­ingu frá rétt­ar­gæslu­manni stúlku, sem í niður­stöðu sak­sókn­ara kem­ur fram að hafi verið marg­saga i frá­sögn sinni um meinta nauðgun. Um þetta sagði sak­sókn­ari orðrétt í rök­stuðningi sín­um fyr­ir því að fella niður málið:

„Ekki verður fram hjá því litið að hvorki var inn­byrðis sam­ræmi í framb­urðum brotaþola hjá lög­reglu, né sam­ræmi í því sem haft var eft­ir henni á Neyðar­mót­töku strax í kjöl­far hins meinta brots og þess sem hún skýrði frá hjá lög­reglu.“

Við þetta má svo bæta að í öll­um til­vik­um, þar sem frá­sögn okk­ar og henn­ar stangaðist á og vitni voru að, reynd­ist frá­sögn henn­ar röng og okk­ar rétt. Um það sagði sak­sókn­ari jafn­framt: „Ekk­ert í framb­urði þeirra [mín­um og unn­ustu minn­ar] bend­ir þó til að þau hafi sam­ræmt framb­urði sína í þeim til­gangi að fegra hlut sinn, enda fá framb­urðir þeirra stoð í öðrum gögn­um máls­ins ...“

Ég hef hingað til forðast að fara í ít­ar­leg­ar lýs­ing­ar á mála­vöxt­um, enda eiga smá­atriði þessa máls ekki er­indi við al­menn­ing. Nú, þegar lögmaður stúlk­unn­ar hef­ur vitnað í máls­gögn á vill­andi hátt, að því er virðist í þeim til­gangi að varpa enn frek­ari rýrð á mann­orð mitt, þá vil ég leyfa mér að nefna eft­ir­far­andi:

Í yf­ir­lýs­ing­unni er gefið í skyn að ágrein­ing­ur sé um hvort sam­ræði hafi átt sér stað. Eng­inn ágrein­ing­ur hef­ur hins veg­ar verið um það að sam­far­ir áttu sér stað. Það verður að telj­ast und­ar­legt mat hjá lög­mann­in­um að rík­is­sak­sókn­ari ætti að meta til sönn­un­ar­gagna ör­litl­ar rif­ur sem staðfest er af lækn­um að gefi enga vís­bend­ingu um of­beldi og al­vana­legt sé að komi fram við venju­legt kyn­líf.

Hvaða merk­ingu lögmaður­inn legg­ur í það að túr­tappi hafi verið fjar­lægður er á huldu. Í gögn­um máls­ins kem­ur ekk­ert fram um að stúlk­an hafi þurft að gang­ast und­ir lækn­isaðgerð. Það er ekki „aðgerð“ að fjar­lægja túr­tappa, hann var tek­inn sem hugs­an­legt sak­ar­gagn og í lækna­skýrslu kem­ur fram að leg­ganga­skoðun hafi verið eðli­leg.

Ekki veit ég hvað lögmaður­inn er að fara með að tala um mar­bletti sem stúlk­an var með. Í skýrslu lækn­is á Neyðar­mót­töku kem­ur skýrt fram að stúlk­an hafi enga sýni­lega áverka og að það sam­ræm­ist frá­sögn henn­ar þar. Það kem­ur skýrt fram í gögn­um að það voru eng­ir áverk­ar sem bentu til of­beld­is.

Það er rangt að skjól­stæðing­ur lög­manns­ins hafi horfið af heim­ili okk­ar í mikl­um flýti og hvað þá að hún hafi farið grát­andi. Það er rétt að vitni staðfesta að stúlk­an hafi verið í til­finn­inga­legu upp­námi þegar vin­kon­ur henn­ar sóttu hana. Hún komst hins veg­ar ekki í það upp­nám fyrr en eft­ir að hún fór frá okk­ur. Á meðan hún dvaldi hjá okk­ur var mikið hlegið og góð stemn­ing og þessi áburður kom því eins og þruma úr heiðskíru lofti.

Þá er frá­leitt að líta á það sem vís­bend­ingu um glæp þótt stúlk­an hafi skilið eft­ir fatnað og klætt sig í aðrar áþekk­ar sokka­bux­ur og kem­ur ekk­ert fram í gögn­um máls­ins sem staðfest­ir þá túlk­un.

Sál­rænt ástand mann­eskju sann­ar ekki að hún hafi orðið fyr­ir of­beldi. Þess eru mörg dæmi frá ná­granna­lönd­un­um að fólk sem síðar var dæmt fyr­ir rang­ar sak­argift­ir hafi að sögn sál­fræðinga sýnt öll ein­kenni raun­veru­legra brotaþola. Þess má geta að þrem­ur mánuðum eft­ir um­rædda nótt tók stúlk­an vakt á veit­ingastað sem ég sótti. Hún mætti mér að minnsta kosti fimm sinn­um það kvöld. Nær­vera mín fékk ekki meira á hana en svo að hún tók því fagn­andi þegar hún var spurð að því dag­inn eft­ir hvort hún vildi taka fleiri vakt­ir. Forðun er hins veg­ar eitt af dæmi­gerðum ein­kenn­um brotaþola í nauðgun­ar­mál­um.

Það er rétt at­hugað hjá lög­mann­in­um að það ætti að vera hverj­um manni sem bor­inn er sök­um um glæp um­hugs­un­ar­efni hvað hafi orðið til þess. Ég hef ein­mitt velt því fyr­ir mér á hverj­um ein­asta degi í sjö mánuði því ekki var of­beldi af neinu tagi til­efni kær­unn­ar.

Ég hef hugsað um það hvers vegna stúlk­an er marg­saga í öll­um meg­in­at­riðum. Hvers vegna hún í skýrslu­töku vitn­ar um sms-skila­boð og sím­töl sem aldrei áttu sér stað eins og út­prentaðar síma­skýrsl­ur staðfesta. Það er mér mikið um­hugs­un­ar­efni hvers vegna tvær vin­kon­ur henn­ar „staðfesta“ í smá­atriðum þessi sím­töl og sms, sem aldrei áttu sér stað, í skýrslu­töku hjá lög­reglu. Og ég get hrein­lega ekki hætt að hugsa um það hvers vegna skila­boð frá hand­rukk­ara biðu mín þegar ég vaknaði dag­inn eft­ir.

Þrátt fyr­ir reiði mína og hryggð yfir þessu máli finn ég á viss­an hátt til samúðar með stúlk­unni því ég trúi ekki að það hafi verið meðvituð ákvörðun hjá henni að eyðileggja mann­orð fólks sem hún á ekk­ert sök­ótt við. Ég hef þess vegna mikið velt því fyr­ir mér hvort eitt­hvað sé hæft í sögu­sögn­um um að hún hafi orðið fyr­ir óeðli­leg­um þrýst­ingi frá til­teknu áhrifa­fólki. Komi slíkt i ljós þá eru all­ir aðilar þessa máls peð í póli­tísk­um hrá­skinna­leik.  

Ég hef ein­sett mér að kom­ast til botns í þessu máli. Ég hef því lagt fram kæru á hend­ur stúlk­unni og vin­kon­um henn­ar og óskað eft­ir lög­reglu­rann­sókn á til­drög­um þess að ég var, ásamt unn­ustu minni, bor­inn röng­um sök­um um sví­v­irðileg­an glæp.

Virðing­ar­fyllst

Eg­ill Ein­ars­son“

• 3 blogg um frétt­ina

Bloggað um frétt­ina

• Har­ald­ur Har­alds­son: Eg­ill kær­ir stúlk­una//////​Svo gera menn í nauðvörn :ef um Up­spuna …
• Heim­ir Lárus­son Fjeld­sted: End­ur­heimt mann­orðs
• Axel Jó­hann Ax­els­son: Ein­stæð yf­ir­lýs­ing Gilzeneggers