Slitastjórn Kaupþings hefur stefnt Vestmannaeyjabæ. Gerir slitastjórnin kröfu um að rúmlega einn milljarður króna sem sveitarfélagið tók út mánuði fyrir hrun verði greiddur til baka.
Er í stefnu Kaupþings hf. þess annars vegar krafist að rift verði greiðslu Kaupþings að fjárhæð kr. 1.013.229.250 til Vestmannaeyjabæjar, en hún var reidd af hendi 8. september 2008. Hins vegar er þess krafist að sveitarfélagið greiði Kaupþingi hf. þessa sömu fjárhæð til baka á grundvelli ákvæðis í lögum um gjaldþrotaskipti, þar sem segir að krefjast megi riftunar á greiðslum síðustu sex mánuði fyrir gjaldþrot ef greitt var fyrr en eðlilegt var.
Bæjarráð Vestmannaeyja fundaði um kröfuna á þriðjudaginn í síðustu viku samkvæmt Eyjafréttum. Bókaði bæjarráðið að það teldi stefnuna ekki eiga við rök að styðjast og fól það Elliða Vignissyni, bæjarstjóra Vestmannaeyja, að gæta hagsmuna Vestmannaeyjabæjar í málinu.
„Við höfum ákveðið að tjá okkur sem minnst um þetta mál og búum okkur undir það að þetta mál lendi í réttarsölum,“ segir Elliði Vignisson, bæjarstjóri Vestmannaeyja. Hann segir að málið hafi komið bæjarstjórninni í opna skjöldu. „Við áttum enga von á því að þetta myndi hafa nein eftirmál í för með sér, enda hefur ekki verið minnst einu orði á þetta frá því að féð var tekið út. Við teljum að í öllu hafi verið rétt staðið að því hvernig við nálguðumst þetta fé.“
Vestmannaeyjabær var með tæplega 4 milljarða í ýmsum innlánsstofnunum í aðdraganda hrunsins, en tapaði engu á því þar sem sveitarfélagið hafði tekið eins litla áhættu með það og mögulegt var. Elliði segir að bærinn hafi ekki vitað meira en aðrir um yfirvofandi hrun. Hins vegar hafi menn verið meðvitaðir um að þeir hafi haft fjármuni samfélagsins í húfi, og því verið varkárari. Þess vegna hafi bærinn ákveðið að taka féð út á þessum tímapunkti.
Elliði bætir við: „Óneitanlega veltir maður fyrir sér þessu orðalagi að þetta hafi verið tekið fyrr út en eðlilegt var, því að ef við hefðum beðið lengur með að nálgast þessa fjármuni að þá hefðum við einfaldlega ekki getað það vegna hrunsins. Maður veltir fyrir sér hvort að það hefði verið eðlilegur tími að mati stefnanda.“
Hann segir að Vestmannaeyjabær muni taka til fullra varna gegn kröfu slitastjórnar Kaupþings: „Í þessu máli sem og öllum öðrum þurfum við sem gætum hagsmuna almennings að gera allt sem við getum til að verja þá, og svo mikið er víst að við gerum það í þessu máli og teljum réttinn algjörlega vera okkar megin.“ Hann segir að nái slitastjórnin fram kröfum sínum muni fjárfestingageta Vestmannaeyjabæjar minnka mikið.