„Maður er farinn að finna grútarlykt úr fjörunni,“ segir Arnór Páll Kristjánsson, bóndi á Eiði við Kolgrafafjörð á Snæfellsnesi, en mikið af síld hefur rekið á fjörur við bæinn.

Gríðarlegt magn af dauðri síld rak á land í Kolgrafafirði í desember. Hafrannsóknastofnun birti í desember bráðabirgðaskýrslu þar sem segir að súrefnismettun í firðinum hafi mældist mjög lág, lægri en áður hefur mælst í sjó við landið. Stofnunin telur líklegt að þessi lækkun á styrk súrefnis stafi meðal annars af öndun síldar sem var í miklu magni innan brúar dagana áður en mælingarnar voru gerðar.

Arnór segir að í austan og suðaustanátt berist grútarlykt yfir að bænum. Mikið fuglager sé yfir dauðri síld í fjörunni. Hann segir að í hafrótinu sem fylgdi óveðrinu milli jóla og nýárs hafi dauð síld sem liggur á botninum rótast upp. Það sé mikil síld í fjörunni, en hún grafist inn í þarann og mölina í fjörunni.

„Það vill til að þetta gerist snemma á vetri og ég vonast því til að þetta hafi jafnað sig í vor þegar fer að hlýna,“ segir Arnór.

Frostlaust hefur verið við landið síðustu tvo daga og búast má við að grútarlykt aukist eitthvað við það.

Síldin komst ekki fyrir í firðinum

Arnór segir að það sé enn talsvert af lifandi síld í firðinum. „Ég tel að það hafi verið mikið meira af síld í firðinum en þessir sérfræðingar segja. Ég held að það hafi verið svo mikið af síld í firðinum að hún hafi ekki komist fyrir í honum. Það var hreinlega svo mikið af henni að lifandi síld spriklaði ofan á torfunum. Þegar var mikið útfall þá fjaraði undan henni. Maður gat séð lifandi síld spriklandi í pollum á eyrunum,“ segir Arnór.

Arnór segir að Kolgrafarfjörðurinn sé uppeldisstöð fyrir smásíld. Það sem drapst í desember hafi hins vegar verið fullvaxin síld. Hann segist hafa lesið um að frostaveturinn 1918 hafi talsvert drepist af síld í firðinum. Þetta sé því líklega ekki einsdæmi.