„Hvað er matarskatturinn og hækkun hans annað en andúð kerfisins á fátæku fólki? Áhrif skattsins verða þau ein að færa til kostnað innan kerfisins því að ef fólk neyðist til að skipuleggja mataræði sitt og fjölskyldu sinnar út frá sparnaði í stað heilsu liggur í augum uppi að kostnaðurinn endar í heilbrigðiskerfinu. Einhverjir hagfræðingar og peningateljarar munu eflaust reikna þann kostnað í krónum og vega og meta en fyrir okkur, almenning í landinu, verður heilsa okkar og barna okkar ekki metin til fjár.“
Þetta sagði Halldóra Mogensen, varaþingmaður Pírata, á Alþingi í dag í umræðum um störf þingsins. Sagði hún að andlegt álag, vanlíðan, skert sjálfsvirðing og niðurbrot á andlegu og líkamlegu heilsufari væri meðal helstu afleiðinga fátæktar. Þeir sem glímdu við fátækt vissu hvað hún ætti við. „Þessi einkenni valda því að fátækt fólk dregst úr þátttöku í samfélaginu, missir samkeppnisfærni og nýtur þar af leiðandi ekki þeirra gæða og tækifæra sem teljast sjálfsögð og eðlileg í samfélaginu.“
Halldóra spurði hvernig fólk viðhéldi lífshamingju sinni á sama tíma og það vissi að svo margir, þar á meðal börn, hefðu lítið til að gleðjast yfir. „Við gerum það með því að firra okkur ábyrgð og felum ríkinu og stofnunum þess hlutverk bjargvættarins. Þannig getum við lokað augunum fyrir neyðinni og hætt að hugsa um hana. En á meðan við neitum að taka ábyrgð erum við ekki eitt fólk heldur hópar fólks sem hafa litla tilfinningu fyrir því hvernig annar hópur en þeirra eigin lifir og upplifa enga ábyrgð á aðstæðum hver annars. Hvaða áhrif hefur það á lýðræðið þegar stór hópur fólks upplifir sig utan kerfis? Þessi hópur hefur andúð á kerfinu og þeim lögum og reglum sem viðhalda því, enda upplifir þessi hópur andúð kerfisins.“