Sumir mega bæði elska og sofa hjá

Meirihluti sambandsríkjanna 50 í Bandaríkjunum hefur nú heimilað samkynhneigðu fólki að ganga í hjónaband og hefur hæstiréttur í Washington nú staðfest þann rétt þess. Þróunin hefur verið hröð vestanhafs og í Evrópu; æ fleiri þjóðir líta á það sem klárt óréttlæti að skerða réttindi samkynhneigðra í þessum efnum sem öðrum. Ungt fólk á erfitt með að skilja hvernig hægt sé að verja mismunun sem byggist eingöngu á ólíkri kynhneigð. Samkynhneigð er fyrirbæri sem þekkst hefur í öllum menningarsamfélögum og er einnig vel þekkt í dýraríkinu.

En hvað á kristið fólk að gera, er ekki ljóst að í Biblíunni er lagt bann við kynmökum tveggja einstaklinga af sama kyni?

Vandinn er að lítið er minnst á þessi mál í ritinu og eins og ávallt í svo gömlum ritum er oft hægt að deila um túlkun, en ummælin virðast samt öll afar neikvæð. Samkynhneigð er sögð vera synd, ekki ein af dauðasyndunum sjö en samt synd. Kristur segir þó ekkert sjálfur um samkynhneigð.

Bent hefur líka verið á að ef menn ákveði að haga sér ávallt í samræmi við þrönga bókstafstúlkun Biblíunnar myndi margt breytast. Kollsteypur yrðu óhjákvæmilegar. Í boðorðunum 10, nánar tiltekið öðru boðorðinu, eru skýr fyrirmæli um að ekki skuli gera líkneski eða myndir af lifandi verum. Sem hlýtur þá að merkja að eyða beri öllum listaverkum af því tagi í kirkjum – munum sem kristnar kirkjur hafa státað af í nær 2.000 ár.

Víða stendur fólki að sjálfsögðu til boða að ganga í hjónaband hjá sýslumanni en hefðir og trúarsetningar flækja málið þegar fólk vill fá blessun kirkjunnar. Sumir talsmenn samkynhneigðra vilja nú reka flóttann, nota tækifærið og hefna fyrir allt það misrétti og hatur sem þeir hafa sem hópur orðið að sætta sig við í hljóði gegnum aldirnar. Þeir ganga jafnvel svo langt að heimta að enginn prestur megi skírskota til sannfæringar sinnar og neita að vígja samkynhneigð pör.

Fordæmir verknaðinn

Margir yfirlýstir hommar og lesbíur eru í röðum kristinna, kaþólska kirkjan hefur lengi sagt að hún fordæmi aðeins samkynhneigð sem slíka, sjálfan verknaðinn en ekki syndarana sjálfa. En óvíst er að sá munur skipti miklu fyrir samkynhneigða í daglegu lífi. Niðurstaðan hefur verið að þeir hafa ekki verið velkomnir í kirkjunni nema þeir iðrist og forðist mök við fólk af eigin kyni.

En Frans páfi vakti mikla athygli skömmu eftir embættistökuna þegar hann gaf í skyn að sjálfur gæti hann hugsað sér að slaka á fordæmingunni. „Hver er ég að setjast í dómarasætið?“ sagði hann.

Í könnunum fer þeim hlutfallslega fækkandi í Bandaríkjunum sem segjast vera kristnir, mörg kristin gildi eru á undanhaldi og kirkjusókn minnkar. Dálkahöfundurinn og hægrimaðurinn David Brooks hjá New York Times er gyðingur en mjög áhugasamur um kristin gildi. Hann segir í grein í liðinni viku að kristnir Bandaríkjamenn skiptist nú í tvo hópa varðandi hjónabönd samkynhneigðra. Stærri hópurinn vilji halda áfram áratuga menningarlegu stríði sem frjálsræðisbyltingin í kynferðismálum hafi hrundið af stað. Hinn vilji draga sig í hlé en halda loga trúarinnar við þótt umheimurinn fari nú í bili að trúa aftur á stokka og steina en ekki Guð.

Brooks bendir á að þessi menningarbarátta hafi gert stóra hluta þriggja kynslóða fráhverfa allri trú. En kristni sé fleira en slagur um kynferðismál. Fórnfúst fólk vinni undir merki krossins að margvíslegu uppbyggingarstarfi í fátækrahverfum þar sem upplausn ríki, andleg og veraldleg fátækt herji, fjölskyldan sé brotin og marga þyrsti eftir einhverri merkingu með lífinu.

Brooks segir að deilan um kynferðismál verði ekki leyst á næstunni. „Raunhæfari barátta snýst um að lagfæra samfélag sem hefur sundrast í öreindir, er harkalegt og ómannúðlegt. Fólk með íhaldssöm þjóðfélagsviðhorf hefur alla burði til að lagfæra þennan samfélagsvef og vera boðberar kærleika, virðingar, innlifunar, samneytis við aðra og náðar.“

Sunnudagsblaðið