Innlent | mbl | 14.9.2015 | 14:00 | Uppfært 14:18

„Í besta falli ósmekklegt“

„Okkur finnst þetta einhvern veginn vera í besta falli ósmekklegt og sýna svolítið mikið skilningsleysi á stöðu beggja hópanna,“ segir Embla Ágústsdóttir, félagi í Tabú - hreyfingu fatlaðra kvenna, um þá skoðun að ekki sé hægt að taka á móti flóttafólki fyrr en staða fatlaðra og öryrkja verði bætt hér á landi.

Félagið sendi ásamt Kvennahreyfingu Öryrkjabandalags Íslands frá sér yfirlýsingu þar sem þær lýsa sig andsnúnar slíkum málflutningi en Embla segir að slík sjónarmið hafi heyrst víða bæði á opinberum vettvangi og annarsstaðar.

mbl.is hitti Emblu í morgun og ræddi við hana um málið.

Vefur Tabú.

Yfirlýsingin í heild sinni:

Við erum ánægðar með þau viðbrögð sem óbærileg staða fólks á flótta frá Sýrlandi og öðrum átakasvæðum hefur fengið hér á landi. Einnig fögnum við þeim jákvæðu skilaboðum, sem svo margar manneskjur hafa sameinast um og látið í ljós, um að það eigi að vera sjálfsagt að bjóða fram krafta okkar til þess að búa flóttafólki öruggara skjól.

Við getum hins vegar ekki litið fram hjá þeim röddum, einkum röddum stjórnmálafólks, sem segja að ekki eigi að taka á móti flóttafólki vegna þess að á Íslandi búi þjóðfélagshópar við mannréttindabrot og þeirra þörfum þurfi að mæta áður en öðrum hópum er mætt. Það er vissulega hversdagslegur veruleiki okkar sem fatlaðra kvenna að brotið er á rétti okkar og að við búum ekki við sömu tækifæri og ófatlað fólk.

Við lýsum okkur þó algjörlega andsnúnar þessum málflutningi. Stjórnvöld, sérstaklega talsmenn þessa sjónarhorns, hafa ekki lagt sig sérstaklega fram við að fjárfesta í lífi okkar hingað til og finnst lítið til mannréttinda okkar koma. Því er óskiljanlegt hvers vegna þeim er annt um okkur allt í einu núna. Það þarf heldur ekki mikið hugmyndaflug í fjármálum til þess að sjá að það er auðveldlega hægt að reka samfélög án þess að brjóta á mannréttindum nokkurs hóps.

Þar að auki er staða okkar ekki þess eðlis að hægt sé að bera hana saman við stöðu flóttafólks. Við erum ekki að finnast dánar í flutningabílum né að drukkna í Miðjarðarhafinu. Að líkja lífi okkar saman er í besta falli fullkomlegt skilningsleysi á lífi okkar og flóttafólks.

Að lokum leggjum við þunga áherslu á að mannréttindabrot gagnvart okkur, sem vissulega eru gróf á Íslandi, séu ekki notuð sem afsökun eða ástæða fyrir því að taka meðvitaða ákvörðun um að brjóta á öðrum hópum með aðgerðarleysi. Við kærum okkur ekki um að vera notaðar sem skálkaskjól fyrir huglaust stjórnmálafólk.

Við skorum á stjórnvöld að taka á móti flóttafólki strax og að það verði gert með tilliti til reynsluheims flóttafólks og af virðingu við sögu þess. Jafnframt að lögð verði sérstök áhersla á að aðstoða jaðarsettari hópa flóttafólks, t.d. fatlað fólk, einkum konur og börn, þar sem það er í enn viðkvæmari stöðu hvað varðar ofbeldi og dauðsföll í stríðsátökum og á flótta.

Kærleiks- og baráttukveðja,

Ágústa Eir Guðnýjardóttir
Arndís Hrund Guðmarsdóttir
Arndís Lóa Magnúsdóttir
Embla Guðrúnar Ágústsdóttir
Freyja Haraldsdóttir
Guðbjörg Kristín Eiríksdóttir
Iva Marín Adrichem
Margrét Ýr Einarsdóttir
Pála Kristín Bergsveinsdóttir
Salóme Mist Kristjánsdóttir
Sigríður Jónsdóttir
Soffía Melsteð
Rán Birgisdóttir
Þorbera Fjölnisdóttir