„Hvernig erum við sem samfélag að fara með unga karlmenn? Við konur höfum háð harða og merkilega baráttu til að brjóta á bak aftur staðalímyndir um konur, en hvers konar staðalímyndir hefur samfélagið varpað á stráka? Hvað býr til kynferðisbrotamenn, hryðjuverkamenn, ofbeldismenn? Þetta eru hrikalegir stimplar sem líka hinir saklausu karlmenn þurfa að berjast gegn, margir hverjir hræddir við að sýna börnum of mikla ástúð vegna hræðslu um að athyglin verði misskilin. Þurfa karlmenn að ganga í gegnum lífið sem grunaðir menn?“
Þessara spurninga spurði Halldóra Mogensen, varaþingmaður Pírata, á Alþingi í dag. Sagði hún þessa umræðu mikilvæga og jafn mikilvæga og umræðuna um staðalímyndir kvenna. „Það er orðið tímabært að við sjáum og viðurkennum að það sem skilur okkur að er einnig það sem sameinar okkur svo lengi sem eiginleikar beggja kynja fá sama jafnvægi í samfélaginu. Ofbeldismaður verður ekki til út af engu. Hryðjuverkamaður verður ekki til í tómarúmi. Þetta snýst allt um orsök og afleiðingu. Hvernig búum við unga drengi undir lífið?“
Minnti Halldóra á að drengir væru að dragast verulega aftur úr í skólkerfinu og ættu „í mesta basli við lestur.“ Brottfall þeirra úr framhaldsskólum væri hátt. „Ungir afbrotamenn eru margir hverjir líka fórnarlömb aðstæðna og fórnarlömb sögu sinnar rétt eins og við konur höfum fengið kúgun í arf frá formæðrum okkar. Hvar eru þessir ungu afbrotamenn? Þeir eru í fangelsum landsins. Hvernig hlúum við að þeim þar?“ [...] Rétt eins og við þurfum að byggja drengina okkar upp innan veggja skólakerfisins þá þurfum við að styðja þá þegar þeir hafa farið út af sporinu.“