„Börn eiga alltaf að njóta vafans“

Faðir barnanna sem hvorki hafa mætt í sund né leikfimi á Þingeyri frá því í nóvember síðastliðnum, Snorri Guðbergur Snorrason, hefur lengi staðið í hatrömmum deilum við starfsmann sundlaugarinnar og íþróttamiðstöðvarinnar og telur hann engar líkur á því að hægt verði að ná sáttum. Til þess hafi of mikið gengið á. Tekið skal fram að ágreiningur Snorra og mannsins tengist ekki störfum hans í sundlauginni og Morgunblaðið hefur heimildir fyrir því að aðrir foreldrar hafi ekki kvartað undan störfum hans þar.

Snorri vill ekki að börn sín umgangist manninn enda séu þau hrædd við hann. Það munu þau hafa viðurkennt fyrir fagaðilum.

Börnin neituðu fyrst að mæta í leikfimi og sund á síðasta skólaári og þegar fyrir lá að maðurinn myndi starfa áfram í sundlauginni og íþróttamiðstöðinni hafði skóla- og tómstundasvið Ísafjaðarbæjar milligöngu um gerð samkomulags sem átti að tryggja að börnin gætu mætt í tímana. Að sögn Snorra kom umboðsmaður barna að málinu líka.

Yrði ekki á vakt

Í samkomulaginu fólst að Snorri myndi sjálfur fylgja dóttur sinni í leikfimi og sund en vinnusvæði starfsmannsins er hvorki sundlaugin sjálf, íþróttasalurinn né kvennaklefinn. Þannig var svo búið um hnúta að maðurinn yrði ekki á vakt meðan sonur Snorra væri í leikfimi eða sundi og skildi Snorri það svo að honum bæri að yfirgefa húsið á meðan.

Á þetta fyrirkomulag reyndi fyrst í ágúst síðastliðnum. Allt gekk að óskum til að byrja með og börnin stunduðu tímana. Fljótlega komst Snorri hins vegar að því að maðurinn ætti til að ílendast í húsinu enda þótt hann væri ekki á vakt og fyrir vikið rakst sonur hans ítrekað á manninn. Við þetta gat Snorri ekki unað og vakti athygli skóla- og tómstundasviðs Ísafjarðarbæjar á þessu. Þegar ekkert breyttist ákvað Snorri að draga börn sín alfarið úr sundi og leikfimi. Segir hann það hafa verið að frumkvæði barnanna sjálfra. Þetta var í nóvember síðastliðnum og hafa börnin ekki mætt í tímana síðan.

Í litlu hlutastarfi

Snorri segir ekki koma til greina að börnin byrji að sækja tímana á ný fyrr en tryggt sé að maðurinn verði ekki í húsinu meðan drengurinn er þar líka. Maðurinn sé aðeins í litlu hlutastarfi við sundlaugina og fyrir vikið ætti þetta ekki að vera flókið. Hann kveðst hins vegar hafa fengið þau svör hjá skóla- og tómstundasviði Ísafjarðarbæjar að ekki sé hægt að gera þá kröfu til starfsmannsins að hann víki úr húsinu á meðan drengurinn er þar enda þótt hann sé ekki á vakt. Hann eigi fullan rétt á að vera þar sem gestur. Þarna stendur hnífurinn í kúnni.

Snorri segir starfsmanninn hafa farið í frí í nóvember eða desember og furðar sig á því að skólinn hafi ekki látið hann og eiginkonu hans vita en börnin hefðu hæglega getað sótt tímana á meðan.

Að sögn Snorra fengu bæði börnin einkunn í sundi og leikfimi á haustönn og mun það hafa verið byggt á mati kennarans en börnin mættu sem kunnugt er í ágúst, september og október. Hann veit ekki hvað verður gert á vorönn, hvort þau fái einkunn enda þótt þau hafi ekki mætt eða alls enga einkunn.

Lýg ekki um ástæðuna

Að sögn Snorra hefur skólinn lagt til að hann sæki um leyfi fyrir börnin bæði í sundi og leikfimi en ekki á þeim forsendum að þau geti ekki umgengist téðan starfsmann. Því hafnaði Snorri. „Ég lýg ekki til um ástæðuna,“ segir hann.

Snorri fékk á dögunum bréf frá Grunnskólanum á Þingeyri þess efnis að málið hefði verið tilkynnt barnaverndaryfirvöldum en þegar börn mæta af einhverjum ástæðum ekki í skóla kemur venjulega til þeirra kasta. Hann kveðst ekki óttast þá úttekt enda vegni börnunum að öðru leyti mjög vel, bæði félagslega og í námi. Öllum eigi að vera ljóst hvers vegna þau sæki ekki umrædda tíma.

Í huga Snorra ætti ekki að vera erfitt að leysa þetta mál. Aðeins þurfi að tryggja að starfsmaðurinn sé ekki í húsinu þegar sonur hans er í leikfimi eða sundi. Til þess virðist á hinn bóginn ekki vera vilji, hvorki hjá skólanum sjálfum né skóla- og tómstundasviði Ísafjarðarbæjar. Hann hefur skilning á því að ekki sé hægt að skikka manninn til að yfirgefa húsið en á vont með að skilja hvers vegna ekki megi semja um það fyrirkomulag við hann þannig að börnin fái notið sín. Og farið eftir því. Þeirra hagsmunir hljóti að vega þyngst í málinu og grátlegt sé að deila milli tveggja fullorðinna manna bitni á þeim. „Samkvæmt Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna eiga börn alltaf að njóta vafans,“ segir hann.

Íhuga að flytja í burtu

Snorri og eiginkona hans hafa íhugað að flytja frá Þingeyri vegna þessa máls en hann segir það hægara sagt en gert. Þau hafi keypt þar hús fyrir fáeinum árum og kostað miklu til að gera það upp. Þess utan sé sáralítil eftirspurn eftir húsnæði á staðnum. Þau séu í raun í átthagafjötrum.

Sjálfur hóf hann nýverið störf á Ísafirði og getur vel hugsað sér að hafa börnin með sér þangað á morgnana til að sækja skóla. „Hafi ekkert breyst í haust verður það mjög líklega niðurstaðan,“ segir Snorri. „Ég held þó enn í vonina; að málið verði leyst, þannig að börnin mín geti áfram verið í skóla hér á Þingeyri.“