„Í gær grét ég, grét vegna þeirr­ar staðreynd­ar að ég hef enga stjórn á aðstæðum.“

Svona hefst þriðji tölvu­póst­ur Ir­inu Sei­bel til mbl.is, ann­ar póst­ur­inn sem send­ur er frá Frakklandi eft­ir að henni og eig­in­manni henn­ar, Vla­dimir, var synjað um hæli á Íslandi og vísað úr landi ásamt þrem­ur börn­um sín­um.

Mbl.is hef­ur birt hina tvo póst­ana á síðustu dög­um, þann fyrsta kvöldið fyr­ir flutn­ing­ana þar sem Ir­ina lýsti von­brigðum sín­um og ótta við fram­haldið og þann næsta í gær, þar sem hún lýs­ir fyrsta degi fjöl­skyld­unn­ar sem hæl­is­leit­end­ur í Frakklandi.

Í pósti dags­ins seg­ir hún frá því að fjöl­skyld­an hafi verið mætt á skrif­stofu héraðsstjóra klukk­an níu í morg­un og þar hafi allt virst frem­ur stórt í sniðum.

Klukk­an tíu kom að þeim og sýndu þau kon­unni sem tók á móti þeim papp­ír­ana sem þau höfðu þegar sýnt lög­regl­unni. Hún leit yfir gögn­in og sagði þeim að bíða. Þau biðu til há­deg­is.

„Eft­ir allt þetta kallaði hún á okk­ur og sagði „Hvað er vanda­málið?“ Við urðum stein­hissa og sögðumst vera flótta­menn, að við vild­um sækja um hæli. Önnur kona kom fram og sagði „Farið heim, komið aft­ur á morg­un klukk­an níu.“

Aft­ur vor­um við í áfalli, við sögðumst ekki hafa neinn stað að sofa á, enga pen­inga. Hún sagðist ekk­ert geta hjálpað okk­ur frek­ar og að við yrðum að koma aft­ur á morg­un.“

Þar sem flótta­menn eru ekki fólk

Ir­ina seg­ir aðstæður fjöl­skyld­unn­ar skelfi­leg­ar, raun­veru­leg­an hryll­ing og spyr hvernig Frakk­land geti verið sagt lýðræðis­legt og ör­uggt.

„Hér eru flótta­menn ekki fólk og eng­inn hér vill hjálpa þér eða læt­ur sig vanda­mál þín varða.“

Hún seg­ir frá því að fjöl­skyld­an hafi fundið þjón­ustu sem sjái heim­il­is­laus­um fyr­ir næt­urstað en að staður­inn sé hræðileg­ur.

„Guð hjálpi okk­ur,“ skrif­ar Ir­ina að lok­um. „Við erum á göt­unni. Höf­um selt gull­hring til að borga fyr­ir aðra nótt á hót­eli.“

Frétt­ir mbl.is um Sei­bel fjöl­skyld­una:

„Hvað ef við verðum skil­in eft­ir á göt­unni“

„Líf! Hvaða líf?“

„Við elsk­um að vera hérna“

„Hér göng­um við frjáls úti á götu“

Fjöl­skyld­an kom til Íslands í ág­úst en var hafnað um hæli eft­ir átta mánaða veru. mbl.is/Á​sdís Ásgeirs­dótt­ir

Sei­bel fjöl­skyld­an

• Sei­bel fjöl­skyld­an kveðst of­sótt í heimalandi sínu vegna trú­ar­bragða sinna.
• Fjöl­skyld­an sótti um vega­bréfs­árit­un til Íslands í sendi­ráði Frakk­lands í Úsbek­ist­an.
• Fjöl­skyld­an flaug til Íslands og sótti um hæli en um­sókn­in var ekki tek­in til meðferðar.
• Að sögn Helgu Völu Helga­dótt­ur, lög­manns fjöl­skyld­unn­ar, líta ís­lensk yf­ir­völd svo á að fjöl­skyld­an hafi fengið vega­bréfs­árit­un til Frakk­lands og því beri Íslandi ekki að taka um­sókn­ina til meðferðar.

Tengd­ar frétt­ir

Sei­bel-fjöl­skyld­an

Á gangi í Nice klukku­tíma áður

• Tala um Ísland á hverj­um degi
• „Þetta er mjög erfitt“
• Safna til styrkt­ar Sei­bel-fjöl­skyld­unni
• Vilja koma fjöl­skyld­unni í skjól

» Fleiri tengd­ar frétt­ir

• 3 blogg um frétt­ina

Bloggað um frétt­ina

• Sig­urður Har­alds­son: Merki­legt?
• S i g u r ð u r S i g u r ð a r s o n: Kaldrifjað að reka fólk út á guð og gadd­inn
• Guðlaug­ur Guðmunds­son: Vísað úr landi