Flytja á Goran Renato úr landi á morgun, sem kom hingað til lands í mars eftir að hafa komið að ströndum grísku eyjarinnar Lesbos tveimur mánuðum áður. Fréttir af Goran, sem er frá Kúrdahéruðum Íraks, vöktu mikla athygli hér á landi fyrr á árinu, þegar hann átti þó enn eftir að drepa hér niður fæti.
Ástæðan var frásögn Þórunnar Ólafsdóttur, formanns sjálfboðaliðasamtakanna Akkeris, sem þá var stödd á Lesbos, af kynnum hennar og Gorans. Hún spyr nú ráða um hvað sé hægt að gera fyrir Goran.
„Þar sem ég stóð og deildi út þurrum fötum til fólksins úr bátnum sem kom í land rétt fyrir miðnætti lenti ég á spjalli við brosmildan mann frá Kúrdistan. Hann talaði mjög góða ensku og aðstoðaði mig við að túlka þegar þörf var á. Aðspurður sagði hann mér að allir úr hópnum væru heilir á húfi og þau fegin að vera komin í land,“ skrifaði Þórunn í janúar.
Frétt mbl.is: Baðst afsökunar fyrir hönd Íslendinga
„Ég spurði hvort hann hefði einhvern sérstakan áfangastað í huga, hann brosti og spurði hvort ég hefði einhverjar góðar uppástungur. Ég hélt hina vanalegu ræðu um lönd sem væru öruggari en önnur, sagði frá hertu eftirliti í Svíþjóð og varaði sterklega við þeim löndum sem koma hvað verst fram við fólk á flótta.
Hann hló dillandi hlátri og sagði að ég þyrfti ekki að hafa áhyggjur af því að hann færi að æða þangað. Hann væri búinn að kynna sér málin vel og ætlaði til lands sem væri ekki yfirfullt af fólki og myndi eflaust hjálpa honum, enda viss um að landið væri gott land. Landið var Ísland.“
Eftir komuna til Íslands í mars sagði Goran í samtali við mbl.is að hann hefði flúið Kúrdistan þar sem hann hefði ekki getað hugsað sér að sinna herskyldu.
Sjá myndskeið mbl.is: 50 prósent líkur á að lifa siglinguna af
Eins og áður sagði þá stendur til að flytja Goran úr landi á morgun, á grundvelli Dyflinnarreglugerðarinnar. Að óbreyttu verður hann fluttur til Þýskalands, en þar í landi voru fingraför tekin af honum á leið hans til Íslands.
„En líkt og Goran er ég veik fyrir þeirri hugmynd að ekkert sé ómögulegt. Þess vegna fékk ég leyfi hans til að birta þessa færslu og biðja ykkur um ráð, hugmyndirnar hjálp. Því þrýstingur frá almenningi virðist eina leiðin til að hafa áhrif á okkar handónýta kerfi.
Einn slagur í einu. Eitt líf í einu. Hvað getum við gert?“ spyr Þórunn í færslu á Facebook-síðu sinni nú í kvöld, sem sjá má hér að neðan.