Samanlagður heildarafgangur ríkissjóðs fyrir árin 2014-2016 verður um 96 milljarðar króna, án stöðugleikaframlaga. Þá fara heildarskuldir ríkissjóðs úr 60% af vergri landsframleiðslu árið 2015 í 39% í árslok 2017. Gert er ráð fyrir því að hlutfallið verði 29% í árslok 2021.
Þetta kemur fram í frumvarpi til fjárlaga sem lagt var fyrir Alþingi í dag.
Í frumvarpinu er gert ráð fyrir því að vaxtagjöld ríkissjóðs lækki úr 79 milljörðum árið 2015 í 69 milljarða árið 2017.
Í kynningu Bjarna Benediktssonar, fjármála- og efnahagsráðherra, á frumvarpinu fyrr í dag kom fram að skuldir ríkissjóðs og sveitarfélaga gætu komist niður fyrir skuldaregluna, þ.e. niður fyrir 30% af vergri landsframleiðslu í árslok 2017. Sagði Bjarni það vel raunhæft ef menn héldu sig við efnið.
Ítrekaði Bjarni þó að skuldastaða ríkissjóðs væri enn alvarleg. Sagði hann það að grynnka á skuldabyrðinni eitt af meginúrlausnarefnum fram undan í ríkisfjármálum. Þá er mikilvægt að ríkisfjármálin verði sveiflujafnandi fremur en sveiflumagnandi og hægi á eftirspurnaraukningu og þenslu sem fram undan er til að hagstjórnin varni ofhitnun og harðri lendingu yfirstandandi hagvaxtarskeiðs.
Sagði Bjarni úrslausnarnefnin kalla á góðan afgang næstu tvö árin, helst sem mestan. Það myndi hægja á heildareftirspurn og skila jafnt og þétt sjóðstreymi til að grynnka á skuldum eftir því sem árin líða.
Þá þarf að skoða hvort hægt sé að losa ríkissjóð úr gríðarmikilli fjárbindingu og töluverðri áhættu sem felst í því að eiga tvo af þremur viðskiptabönkum og nýta þau verðmæti til að lækka skuldir umtalsvert.
Bjarni bar skuldastöðu Íslands við ríki Evrópusambandsins þar sem fram kom að Ísland hafi verið í tólfta sæti yfir þau lönd sem skulda minnst, eða 60,4% af vergri landsframleiðslu. Grikkland tróndi á toppnum með 176,9% af vergri landsframleiðslu og fylgdu Portúgal, Írland og Ítalía í næstu sætum. En þegar vaxtakostnaður hins opinbera er skoðaður fyrir árið 2015 má sjá að Ísland greiðir 10,5% af tekjum sínum í vexti, meira en í nokkru ríki ESB, þó svo að skuldastaðan sé í meðallagi.
Sagði Bjarni að til þess að vega á móti halla á vaxtajöfnuðinum þurfi að skila ríkulegum afgangi á frumjöfnuði ríkissjóðs sem er meiri en hjá nokkru ríkja ESB og að brýnt væri að draga enn frekar úr skulda- og vaxtabyrðinni.