Niðurdýfing í Nauthólsvík

„Skírnin markar upphaf trúargöngu hvers manns og að athöfn þessi færi fram á nýársdag er í því samhengi um margt afar táknræn,“ segir Helgi Guðnason, prestur í Hvítasunnukirkjunni Fíladelfíu í Reykjavík.

„Að fólk skírist til trúar með niðurdýfingu er velþekkt í starfi hvítasunnusafnaða og fleiri mótmælendakirkna víða um veröldina. Ég er sjálfur skírður með þessum hætti og hef oft annast svona athafnir. Þó aldrei úti í sjó og því var þetta nokkuð skemmtilegt og hressilegt upphaf á nýju ári. Hins vegar kom mér á óvart þar sem ég stóð með sjóinn í mitti að hann væri ekki kaldari.“

Eins og hjá Jóhannesi skírara forðum

Það var ósk Andra Sveins Hahl, sem býr í Þýskalandi og á íslenska móður, að játa trú sína með dýfingarskírn í Nauthólsvík. Fór sú athöfn fram á tólfta tímanum í gærmorgun, á nýársdag. Andri Sveinn vildi vera skírður á svipaðan hátt og Jóhannes skírði Jesú forðum, eins og segir frá í Biblíunni. Helgi segir athöfn þessa hafa vakið talsverða athygli meðal fólks sem statt var við Nauthólsvíkina í gær, svo sem sjósundkappa sem hafa þann sið að byrja árið með því að busla á þessum vinsæla baðstað borgarbúa.

Þess má geta að í kirkju hvítasunnumanna við Hátún í Reykjavík er sérstök laug til skírna – og athafnir meðal annars baptista og aðventista eru með líku lagi.

Eins og ferming í lútherskum sið

Andri Sveinn er þátttakandi í starfi safnaðar í Þýskalandi sem starfar eftir sama trúarinntaki og hvítasunnukirkjan á Íslandi. „Við bjóðum reglulega upp á skírnarathafnir í Fíladelfíu hér heima. Áður fær fólk sem skírt er ákveðna fræðslu hjá okkur um þessa athöfn og inntak hennar, sem er í raun og veru mjög svipað og fermingin í lútherskum sið. Tvær athafnir í einni, ef svo mætti segja, og fólk verður líka að gera þann greinarmun að formleg skírn í kirkju, eins og við þekkjum hana, og nafngjafir eru alls ekki það sama,“ segir Helgi Guðnason, sem hefur verið þjónandi í hvítasunnukirkjunni í alls níu ár – nú síðast sem prestur safnaðarins. Frá æsku hefur hann tekið þátt í starfi safnaðarins, en margir Helga nákomnir eru þar virkir. Rösklega 2.000 manns eru í Hvítasunnukirkjunni á Íslandi.

Hætt var með kalt skírnarbað

Niðurdýfingarskírn var iðkuð hér á landi fram á 16. öld, að því er fram kemur í helgisiðabók Þjóðkirkjunnar. Fyrirmæli forðum voru þau að annaðhvort væri barninu dýft í vatnið eða vatni ausið með allri aðgát enda væri þetta gert því til velferðar.

Niðurdýfingarskírn var iðkuð hér á landi fram á 16. öld, að því er fram kemur í helgisiðabók Þjóðkirkjunnar. Fyrirmæli forðum voru þau að annaðhvort væri barninu dýft í vatnið eða vatni ausið með allri aðgát enda væri þetta gert því til velferðar.

Að setja barn í kalt skírnarbað þótti þó orka tvímælis og umhyggjusemin er talin ráða því að niðurdýfing hvarf smám saman úr skírnarvenju hér á landi. Við þetta má bæta að niðurdýfingarskírn var viðhöfð hér við kristnitökuna árið 1000. Hetjur þeirra daga vildu ekki fara í kalt Þingvallavatnið og voru því skírðar í Vígðulaug á Laugarvatni og í Snorralaug í Borgarfirði, sem báðar eru heitar.