Staðsetningaumræðan komin fram yfir síðasta söludag

Umræðan um staðsetningu Landspítalans er löngu komin fram yfir síðasta söludag að mati Páls Matthíassonar, forstjóra Landspítalans. Í vikulegum pistli sínum sem birtur er á vef spítalans segir Páll  ánægjulegt að flestir þátttakenda í nýrri könnun Fréttablaðsins telji heilbrigðismálin vera mikilvægust.

„Enn á ný sendir almenningur stjórnmálafólki skýr skilaboð um hvaða mál brenna helst á sér,“ segir Páll í pistli sínum. Einnig sé ánægjulegt að sjá að stuðningur við uppbyggingu Landspítalans við Hringbraut sé góður „enda ætti umræða um staðsetningu Landspítala að vera löngu lokið, eftir nærri tveggja áratuga þóf.“

Heilbrigðismál séu flókin og í stað þess að ræða um heildarsýn á málaflokkinn þá strandi umræðan um málaflokkinn iðulega í einhverjum misáhugaverðum afkimum.

Umræðan í skötulíki

„Gott dæmi um þetta er staðsetningarumræðan sem er löngu komin fram yfir síðasta söludag og ég tel að kunni að hafa haft þau áhrif að stjórnmálin hafi að einhverju leyti misst yfirsýn yfir þá flóknu skipulagsheild sem heilbrigðisþjónustan er,“ segir Páll. Umræða um alvöru uppbyggingu innviða þjónustunnar sé í skötulíki og fjármögnunarumræðan ruglingsleg.

„Þetta er á sama tíma og við verjum töluvert minna hlutfalli landsframleiðslu til heilbrigðismála en önnur norræn lönd. Þetta er líka á sama tíma og samanburður við evrópsk OECD-lönd sýnir að Ísland hefur undanfarin ár vermt botnsætið í hlutfallslegu fé til innviðauppbyggingar í heilbrigðisþjónustu, er töluvert neðar en Rúmenía sem er næstneðst.“

Hann hafi áður vísað til hinnar „heilögu þrenningar“ sem umræða Landspítalann eigi að hvarfast. „Starfsemin okkar hvílir á þremur stoðum og sé ein þeirra veik líður starfsemin öll fyrir,“ segir Páll. „Því dugir ekki að horfa einungis til fjármögnunar rekstrar, þótt það sé nauðsynlegt. Samhliða verður að fjalla um innviðauppbyggingu og ekki hvað síst huga að mönnun.“

Tækifæri fyrir stjórnmálin að tryggja viðunandi rekstrarfé

Nú sé tækifæri fyrir stjórnmálin að tryggja spítalanum viðunandi rekstrarfé til starfseminnar. Þá verði að byggja upp innviði starfseminnar og skilja hvorki undan eðlilega endurnýjun tækjabúnaðar né viðunandi viðhald og endurnýjun bygginga.

„Síðast en alls ekki síst er öll umræða um heilbrigðismál marklaus sem ekki tekur á stærstu áskorun samtímans í málaflokknum; mönnun heilbrigðisstétta. Ég vil enn og aftur ítreka mikilvægi þess að sá vandi er ekki framtíðarvandi, við glímum við hann á hverjum degi og búast má við að hann aukist á sama tíma og álag á heilbrigðisþjónustuna eykst með breytingum á aldurssamsetningu þjóðarinnar. Með breytingum á launakjörum lækna á síðustu misserum hefur staðan á Landspítala hvað þá stétt varðar batnað til muna. Hins vegar eru kjör annarra heilbrigðisstétta áhyggjuefni og má þar nefna m.a. lífeindafræðinga, geislafræðinga og sjúkraliða. Sérstaklega verður að horfa til hjúkrunarfræðinga, sem eru hryggjarstykki í starfsemi hvers sjúkrahúss, sem ein heilbrigðisstétta er læst inni í kjaradómi. Þetta er verulegt áhyggjuefni og við sjáum áhrif þessa á degi hverjum. Hér er verk að vinna.“

• 1 blogg um fréttina

Bloggað um fréttina

• Finnur Hrafn Jónsson: Furðuleg umræða