Hæstiréttur hefur hafnað kröfu Íslandsbanka um að fella úr gildi úrskurð áfrýjunarnefndar neytendamála, sem féll árið 2015, og kvað á um að Íslandsbanki hafi brotið gegn lögum um neytendalán með því að tilgreina ekki í lánssamningi við hvaða aðstæður vextir á tilteknu húsnæðisláni breyttust.
Fjölskipaður dómur Hæstaréttar komst að þessari niðurstöðu í dag og sneri þar með dómi Héraðsdóms Reykjavíkur, sem komist hafði að gagnstæðri niðurstöðu í apríl í fyrra.
Bankinn braut nánar tiltekið gegn 2. mgr. 6. gr. og 9. gr. laga nr. 121/1994 um neytendalán með skilmála sínum um vaxtaendurskoðun. Í skilmálum lánssamningsins, sem ákvörðun Neytendastofu nr. 44/2014 snéri að, kom fram að bankanum væri heimilt að breyta vöxtum að liðnum fimm árum og svo á fimm ára fresti eftir þann tíma.
Neytendastofa komst að þeirri niðurstöðu að umrætt ákvæði skilmála samningsins væri ekki nægilega upplýsandi um það við hvaða aðstæður vextirnir gætu breyst.
Lántakandinn kvartaði til Neytendastofu undir lok árs 2013 en hann tók húsnæðislán hjá Glitni, forvera Íslandsbanka, í ágúst 2005. Bankinn tilkynnti lántakandanum 24. júlí 2013 um breytingu á vöxtum skuldabréfsins. Tilkynnt var að vextirnir hækkuðu úr 4,15% í 4,8% og vísaði til ákvæðis um vaxtaendurskoðun í skilmálum veðskuldabréfsins.
Lántakandinn taldi að um væri að ræða óréttmæta viðskiptahætti sem stæðust hvorki lög né ákvæði lánssamningsins. Ekki yrði betur séð en að bankinn hafi ætlað sér að nota vaxtaendurskoðunarákvæði lánsins til að knýja fram ýmsar skilmálabreytingar, óskyldar vöxtum, til hagsbóta fyrir bankann.
Neytendastofu komst að þeirri niðurstöðu 20. október 2014 að bankinn hefði brotið gegn ákvæðum um neytendalán með því að tilgreina ekki við hvaða aðstæður vextir lánsins breyttust. Íslandsbanki kærði ákvörðun Neytendastofu til áfrýjunarnefndar neytendamála 2. mars 2015 og krafðist þess að ákvörðunin yrði felld úr gildi.
Áfrýjunarnefndin komst að sömu niðurstöðu og málið fór í kjölfarið fyrir dóm. Héraðsdómur Reykjavíkur felldi úrskurð áfrýjunarnefndar neytendamála úr gildi en Hæstiréttur sneri þeim dómi við, eins og áður segir. Úrskurður áfrýjunarnefndarinnar stendur og bankinn hefur verið dæmdur til að greiða fyrir málskostnað í héraði og fyrir Hæstarétti, samtals um eina milljón krónur.