Nauðgunarhótanir og margskonar áreitni, sem oft er tengd einhvers konar samkomum, er meðal þess sem er að finna í sögunum 136 sem birtar hafa verið í lokuðum hópi stjórnmálakvenna á Facebook.
Hópurinn sendi í dag frá sér sögurnar ásamt yfirlýsingu á fimmta hundrað stjórnmálakvenna, sem krefjast þess að karlar taki ábyrgð og stjórnmálaflokkar taki af festu á stöðu mála varðandi kynferðisofbeldi og áreitni í íslenskum stjórnmálum.
Ein stjórnmálakvennanna deilir viðbrögðum sem hún fékk eftir að hafa talað fyrir því að borgarstjórn ályktaði gegn klámráðstefnu sem var fyrirhuguð á landinu á vegum erlendra aðila.
„Þverpólitísk samstaða náðist en þegar ég kom heim biðu mín grófar nauðgunarhótanir sem lögreglan m.a. rakti í tölvu starfsmanna á líkamsræktastöð, engin leið var að finna út hver bæri ábyrgð á þessu. Næstu mánuði var ég extra vör um mig enda bjó ég á jarðhæð og var oft ein heima með lítið barn. Ég lét eins og þetta hefði ekki haft áhrif á mig út á við en mér stóð ekki á sama og hugsaði mig tvisvar um áður en ég fór í umdeild mál.“
Önnur greinir frá kynnum sínum af stjórnmálamanni á fjármálaráðstefnu Sambands íslenskra sveitarfélaga. „Á fimmtudeginum var fengið sér öl; mikil gleði í mannskapnum. Ég þarf að fara upp á hótelherbergi; fer í lyftuna - stjórnmálamaðurinn hoppar inn í lyftuna. Við spjöllum, hann lætur mig vita að honum þykir ég sexí, króar mig af í lyftunni, strýkur upp kjólinn, endar á brjóstinu og ég frosin þegar hann rekur upp í mig tunguna. Lyftan stoppar og hann biður mig að koma með inn á hæðina því hann þurfi bara að fá að ríða mér - ég sé búin að stríða honum nógu lengi.“
Steinunn Valdís Óskarsdóttir deilir einnig sinni reynslu og segir sögur sínar skipta tugum „af alls kyns hótunum, áreitni og niðrandi og kvenfjandsamlegum ummælum. Geiri heitinn í Goldfinger hvatti til að karlar tækju sig saman og nauðguðu mér auk þess sem hann hvatti til mótmæla við heimili mitt. Vegna baráttu gegn súlustöðum í Reykjavík sat ég undir alls kyns hótunum frá „hagsmunaaðilum“ o.fl. o.fl.“
Mikið var skrifað um þessi ummæli Gillz á sínum tíma í minn garð og fannst sumum þetta mjög fyndið.
„Steinunn Valdís Óskarsdóttir, alþingismaður. Steinunn er portkonan sem vildi breyta orðinu ráðherra í ráðfrú fyrir konur. Steinunn þarf lim og það strax. Á hana Steinunni Valdísi dugar ekkert annað en lágmark tveir harðir og munu Buka og Yao taka þetta verkefni að sér. Gefa þessum leiðindarauðsokkum einn granítharðan.“
Ein deilir reynslu sinni af þingmanni í ferð utan landsteinanna. „Þingmaðurinn [...] horfði á barminn minn og sagðist alveg vilja leggja sig þarna á milli ... klukkutíma síðar var ég að koma af barnum og hann gekk við hlið mér og lagðist upp að hlið mér með höfuð og lagði það á brjóstunum mínum og stundi; leit svo á mig og sagði með hvolpaaugum ---- kunningi minn kom aðvífandi og bað um að tala við mig ... ég gekk út stuttu síðar.“
Nokkrar frásagnanna vísa einnig í fyrrverandi formenn stjórnmálaflokka.
„Var á barnum, formaðurinn þáverandi kom aftan að mér, strauk rassinn á mér. Ég brosti og gekk í burtu - hann elti mig að salerninu og spurði hvort hann ætti ekki að koma inn. Ég hló, var vandræðaleg en sagði nei. Þetta var ekki í fyrsta né síðasta skiptið sem þetta gerðist.“
Embættismenn borgarinnar virðast heldur ekki saklausir og segja nokkrar kvennanna frá áreitni af hálfu þeirra eða fjandsamlegri hegðun í kjölfar þess að þær hlýddu ekki. Einn slíkur atburður átti sér stað á jólagleði nefndar á vegum borgarinnar, sem stjórnmálakonan sem frá segir átti sæti í.
„Sest annar yfirmanna stofnunarinnar (stór og stæðilegur karlmaður) við hlið mér í sófa og við ræðum um málefni stofnunarinnar. Allt í einu setur hann höndina utan um mig, dregur mig að sér og stingur tungunni upp í mig. Ég beit hann í tunguna og spurði hvern andskotann hann hefði verið að gera. Hann kunni ekki að skammast sín heldur tuðaði eh um að ég kynni ekki gott að meta. Sem betur fer losaði borgin sig við hann stuttu siðar - með skipulagsbreytingu.“
Hópferð sveitastjórnarfólks þar sem gist var á hóteli varð þá einum bæjarstjóra tilefni til að áreita stjórnmálakonu.
„Það var farið út að borða og eftir matinn fékk fólk sér drykk og bæjarstjóri í nálægu sveitarfélagi sem ég þekki ekki neitt stakk upp á að við færum saman upp á herbergi. Þegar ég neitaði setti hann upp fýlusvip og sagðist aldrei hafa fengið neitun áður. Ég yrði bara að sofa hjá honum. Margir karlar voru við borið en því miður engin kona sem var nógu nálægt til að heyra. Enginn sagði neitt. Ég flýtti mér upp á herbergi þegar á hótelið var komið, skömmu síðar var bankað á hurðina. Ég opnaði ekki og ekki í hin tvö skiptin sem bankað var. Ég hins vegar svaf ekkert og var ekki í neinu formi fyrir pólitískar umræður daginn eftir þar sem orkan fór í að forðast hann og svo skammaðist ég mín, skil það ekki núna “