Lokaði augunum í þyrluflugi

Tugir þúsunda manns hafa skoðað gosið í Geldingadölum og hafa flestir gengið yfir urð og grjót til að komast í návígi við náttúrufegurð sem á engan sinn líka. Aðrir hafa keypt sér far með þyrlu. Blaðamaður brá sér í þyrluflug, kynntist hafnfirskri fjölskyldu og flugmanninum Armasi. 

Eldgosið í Geldingadölum trekkir að og ekki að undra. Það er ekki oft sem venjulegt fólk getur barið eldgos augum og því er þetta tækifæri sem enginn ætti að láta framhjá sér fara. 

En vissulega geta ekki allir gengið svona langt og það yfir urð og grjót. Eldra fólk, öryrkjar og fólk með ýmsa kvilla og sjúkdóma getur þá nýtt sér flug, annaðhvort útsýnisflug í rellu eða farið í þyrluflug þar sem lent er við gosstöðvar. Svo þarf maður ekki að vera fótlama til að fara í þyrlu; það er munaður sem margir vilja veita sér nú þegar engar eru utanlandsferðirnar!

Eins og að vera í bíómynd

Blaðamaður er einn af þeim sem geta ekki slitið sig frá gosinu. Um viku eftir að gosið hófst dreif hann sig í þyrluflug og lenti rétt við gíginn sem fyrstur opnaðist, og var þá sá eini. Upplifunin er ógleymanleg og kemst á blað með örfáum álíka stórkostlegum augnablikum í lífinu. Það er líkt og maður sé staddur í bíómynd eða á plánetunni Mars; tilfinningin er óraunveruleg og óttablandin. Því þrátt fyrir allt stendur maður frammi fyrir þúsund gráða heitu hrauni, jarðvegi sem gæti mögulega opnast og eiturgasi sem gætu fyllt vitin. En það er ekkert sem stoppar hvorki blaðamann né hálfa þjóðina; þetta náttúruundur verða sem flestir að sjá!

Útsýnið úr þyrlu er engu líkt. Þar fær maður sjónarhorn fuglsins fljúgandi og sér vel yfir allt svæðið. Vel mátti sjá kvikuna skjótast upp úr gígunum með látum. mbl.is/Ásdís

Næstu tvær ferðir fór undirrituð gangandi og alltaf var eitthvað nýtt að sjá og upplifa. Nýir gígar höfðu opnast, aðrir höfðu lognast út af og hraunbreiðan stækkaði ört. Allt í einu hafði hraun runnið yfir göngustíginn sem aðeins örfáum dögum áður hafði verið iðandi af fólki. Sífellt voru ný sjónarhorn; aftur og aftur sat maður agndofa og fann hitann frá hrauninu. 

Í fjórða sinn ákvað blaðamaður að hann þyrfti að skella sér í þyrluflug og skrásetja það rækilega í máli og myndum fyrir Morgunblaðið. Hringt var í ungan flugmann, Armas Nökkva Salsola, sem flýgur fyrir þyrlufyrirtækið Heli Austria. Armas tók vel í þá beiðni blaðamanns að fá að sitja í eina ferð, enda stundum eitt sæti laust sem ekki selst. Það var því glaður blaðamaður sem brunaði Krýsuvíkurveginn á þriðjudaginn var í blíðskaparveðri til fundar við þyrluna.

Skyldleikinn uppgötvast

Á bílaplaninu beið hafnfirsk fjölskylda, spennt að komast að gosinu. Hjónunum Garðari Hannessyni og Jóhönnu Gísladóttur, báðum á níræðisaldri, hafði verið boðið í flug af dætrunum Björk og Lindu Garðarsdætrum. Starfsmaður Heli Austria raðaði fólkinu faglega um borð þar sem Armas sat glaðlegur við stýrið og heilsaði. Þegar allir voru spenntir í beltin, með grímu og heyrnartól, tókst þyrlan á loft og sveif mjúklega í átt að gosinu. Brátt mátti sjá reykinn milli fjalla og svo blasti dýrðin við; gígar í röðum, hraun og sjóðandi heit frussandi kvika.

Armas og hjónin Jóhanna og Garðar njóta þess að sitja úti í náttúrunni fyrir framan eldgos. mbl.is/Ásdís

Armas tók smá útsýnisflug yfir og lenti svo fimlega. Við bröltum út úr þyrlunni og horfðum yfir dýrðina.

Hjónin höfðu eitt sinn séð Heklugos, en aldrei áður farið í þyrlu.

„Það er æðislegt; mig hefur alltaf langað að fara í svona litla vél,“ segir Jóhanna.

Dæturnar höfðu heldur ekki áður farið í þyrlu.

„Ég lokaði augunum, ég var smá hrædd. Ég tók nokkrar myndir en lokaði svo augunum,“ segir Björk og hlær.

Fjölskylda úr Hafnarfirði var spennt að fara í þyrlu að gosinu, þótt stundum hafi Björk, sú ljóshærða fyrir miðju, þurft að loka augunum. mbl.is/Ásdís

Hvernig finnst ykkur að sjá gosið?

„Meiriháttar, stórkostlegt. Það er gaman að hafa komist þetta; ekki seinna vænna,“ segir Linda.

Armas og Jóhanna spjalla heilmikið og við hin förum að forvitnast um umræðuefnið. Komið hafði í ljós að þau væru náskyld.

Hjónin Garðar og Jóhanna fengu far að gosstöðvum með Armasi. Það kom svo í ljós að pabbi Jóhönnu og langafi Armasar voru bræður. mbl.is/Ásdís

„Langafi hans og pabbi minn voru bræður,“ segir Jóhanna.

„Það þurfti eldgos til að komast að þessu!“ segir Linda og hlær.

Erfitt að slíta fólk frá

Þyrluflugmaðurinn Armas er 27 ára Hafnfirðingur, sonur gullsmiðanna þekktu Siggu og Timos. Hann var orðinn þyrluflugmaður 21 árs, árið 2015, og veit fátt skemmtilegra.
Blaðamaður rölti með honum niður að hrauni þar sem hann náði í glænýjan hraunmola fyrir elsta farþegann, hinn 87 ára Garðar. Á meðan tókum við tal saman.

Armas Nökkvi er aðeins 27 ára en hefur verið þyrluflugmaður í sex ár. mbl.is/Ásdís

„Ég tók einkaflugmanninn sautján átján ára. Það eru flugmenn í fjölskyldunni og bróðir mömmu er í Gæslunni. Mér fannst þetta allt mjög spennandi þannig að það má segja að flugið hafi verið draumur minn snemma,“ segir Armas, sem starfar í dag hjá Heli Austria Iceland, en fyrirtækið er austurrískt og starfar mikið í Mið-Evrópu.

„Ég hef verið að vinna fyrir þau á Grikklandi síðustu tvö sumur, að ferja ferðamenn á milli eyjanna. Það er ótrúlega gaman að fljúga,“ segir Armas og segir nú ríkja gósentíð fyrir þyrluflugmenn. Hann viðurkennir að það sé brjálað að gera.

„Maður hefði næstum þurft smá aðlögun,“ segir Armas og hlær.

Armas tekur sig vel út við stýrið, enda vanur maður á ferð. mbl.is/Ásdís

„Það hefur ekki verið mikið að gera síðustu mánuði og svo allt í einu springur allt. En það er frábært, bæði fyrir fyrirtækin og okkur flugmenn. Ég er búinn að fara yfir hundrað ferðir síðan gosið hófst. Í hverri ferð eru fjórir til fimm farþegar þannig að þetta eru mörg hundruð manns sem ég hef flogið með að gosinu,“ segir hann.

„Ég kom hingað strax á fyrsta degi og hef flogið næstum daglega, með smá pásum. Gosið hefur breyst svo mikið og það er orðið alveg svakalega stórt miðað við hvernig þetta var í byrjun,“ segir Armas en hann er að upplifa sitt fyrsta eldgos á ævinni.

„Ég var enn að læra þegar gaus í Holuhrauni. Ég missti af því og er búinn að bíða spenntur. Þetta er alveg magnað,“ segir Armas og segir farþega yfirleitt mjög þægilega.

„Farþegar eru yfirleitt nokkuð rólegir. Erfiðast er kannski að slíta þá frá gosinu, enda er auðvelt að gleyma sér við að horfa á það. En ég hef þolinmæði fyrir því,“ segir hann og er greinilegt að honum finnst gaman í vinnunni; hann er sannarlega í draumadjobbinu.

Úr þyrlunnni sést vel ofan í glóandi heitu gíganna. mbl.is/Ásdís

„Já, þetta er ekki sem verst!“ segir Armas og bendir á eldspúandi eldfjöllin í Geldingadölum. 

„Þetta er ágætis skrifstofa!“

Nánar má lesa um ævintýri í þyrluflugi í Sunnudagsblaði Morgunblaðsins um helgina.