Ólafsfjarðarmálið fer fyrir Hæstarétt

Ólafsfjarðarmálið svokallaða verður tekið fyrir í Hæstarétti. Landsréttur sýknaði Steinþór …
Ólafsfjarðarmálið svokallaða verður tekið fyrir í Hæstarétti. Landsréttur sýknaði Steinþór Einarsson af ákæru um manndráp og sagði hann hafa beitt sjálfsvörn. Samsett mynd

Hæstiréttur hefur samþykkt áfrýjunarbeiðni embættis ríkissaksóknara í Ólafsfjarðarmálinu svokallaða. Í málinu var Steinþór Einarsson sýknaður af ákæru um manndráp á Ólafsfirði í október 2022, en hann hafði áður verið dæmdur í átta ára fangelsi í héraðsdómi. Vísaði Landsréttur til þess að Steinþór hafi beitt sjálfsvörn þegar Tómas Waagfjörð lést.

Í ákvörðun Hæstaréttar kemur fram að ríkissaksóknari hafi byggt á því í beiðni sinni að sjálfsvarnarákvæðinu hafi verið afar sjaldan beitt og að Hæstiréttur hafi aðeins einu sinni sýknað með vísan til ákvæðisins. Því hafi þótt afar mikilvægt að fá úrlausn Hæstaréttar í málinu.

Þá telji ríkissaksóknari að beiting ákvæðisins snúi að mati á huglægu ástandi þess sem fari út fyrir takmörk leyfilegrar neyðarvarnar og að um einstaklingsbundnar ástæður sé að ræða sem verði að sýna fram á með nægilegum líkum. Telji saksóknari að ekkert í framburði Steinþórs hafi borið með sér að ákvæðið ætti við um hann. Því telji embættið dóm Landsréttar bersýnilega rangan að efni til.

Hæstiréttur fellst á að telja verði að úrlausn málsins kunni að hafa verulega almenna þýðingu um beitingu sjálfsvarnarákvæðisins og er beiðnin því samþykkt.

Sem fyrr segir var Steinþór dæmdur í átta ára fangelsi í héraði fyrir manndráp með því að hafa orðið Tómasi að bana með því að stinga hann tvisvar í vinstri síðu með hníf. Fyrir Landsrétti krafðist ákæruvaldið þess að dómurinn yrði þyngdur, en Landsréttur komst að þeirri niðurstöðu að Steinþór hafi orðið fyrir ólögmætri árás sem hon­um hafi verið rétt að verj­ast eða af­stýra. Tel­ur Lands­rétt­ur að Tóm­as hafi átt upp­tök­in að átök­um þeirra og að um ofsa­fengna og lífs­hættu­lega árás hafi verið að ræða af hálfu Tóm­as­ar.

Þá var einnig tekið til­lit til skýrslu þess er fram­kvæmdi krufn­ingu Tóm­as­ar, auk annarra gagna um stefnu og lög­un stungusár­anna og þótti á hinn bóg­inn hafið yfir skyn­sam­leg­an vafa að Steinþór hefði náð taki á hnífn­um meðan á átök­un­um stóð og beint hon­um í síðu Tómasar í tvígang.

Seg­ir í dóm­um að hann hefði með því beitt vörn­um sem voru aug­sýni­lega hættu­legri en árás­in og það tjón, sem af henni mátti vænta, gaf ástæðu til og var því ekki fall­ist á að 1. mgr. 12. gr. al­mennra hegn­ing­ar­laga gæti átt við um at­vik máls­ins.

Þrátt fyr­ir það var lagt til grund­vall­ar að árás­in hefði enn staðið yfir þegar hníf­ur­inn stakkst tvisvar í síðu Tóm­as­ar.

mbl.is
Fleira áhugavert
Fleira áhugavert
Loka