Innlent | mbl | 31.1.2025 | 13:18

Stríðið gerði meðferðarúrræði mjög erfið

Mouna flutti frá Sýrlandi til Hollands og þaðan til Íslands til að sameinast eiginmanni sínum sem hafði flúið strýðið í Sýrlandi. Ljósmynd/Kraftur

„Í upphafi þegar ég greindist fannst mér tilhugsunin óbærileg og ég hataði þá staðreynd að þetta skyldi koma fyrir mig. Ég gat ekki hugsað um framtíðina því ég vissi ekki hvort ég myndi lifa af – hvort sem það yrði vegna sjúkdómsins eða stríðsins.“

Þetta segir Mouna Nasr de Alamatouri, sjálfboðaliði og lyfjafræðingur, í viðtali við Kraft á lifidernuna.is en hún starfaði hjá Rauða krossinum í Sýrlandi að því að styðja barnshafandi konur og börn með næringu og við forvarnir gegn brjóstakrabbameini áður en hún fluttist til Hollands og síðan til Íslands til að sameinast eiginmanni sínum sem hafði flúið strýðið í Sýrlandi.

Fann hnút í eigin brjósti

Þegar Mouna var að fræða mæður um brjóstagjöf og varnir fann hún hnút í eigin brjósti. Reyndist um krabbamein að ræða sem krafðist tafarlausrar skurðaðgerðar, lyfja- og geislameðferðar.

Á þessum tíma var hún gift og átti þriggja mánaða dóttur. Fjölskylda hennar stóð ótrauð með henni þrátt fyrir ótta og áhyggjur um að missa hana.

Mouna segir Kraft hafa hjálpað sér að finna að hún sé ekki ein og að það sé samfélag til eins og fjölskylda þegar maður þurfi á stuðningi að halda. Ljósmynd/Kraftur

Stöðugar sprengjuárásir bættu ekki ástandið

Stríðið gerði öll meðferðarúrræði mjög erfið – lyf voru dýr og erfitt var að nálgast þau. Ferðalög voru hættuleg og kröfðust þess að fara þurfti í gegnum fjölda eftirlitsstöðva með stöðugri hættu á skothríð eða mannránum. Þá bættu stöðugar sprengjuárásir ekki ástandið.

Þrátt fyrir erfiða tíma veitti stuðningur fjölskyldunnar og unga dóttir Mounu henni styrk til að halda áfram baráttunni.

„Eftir að ég flutti frá Hollandi til Íslands í lok árs 2022 byrjaði ég að leita að krabbameinssamfélagi og fann Kraft. Kraftur hefur hjálpað mér að finna að ég er ekki ein og að það er samfélag til sem er eins og fjölskylda þegar maður þarf á stuðningi að halda.“

Í dag gengur Mounu vel og segir hún að þrátt fyrir alla erfiðleikana hafi reynslan einnig verið blessun. Blessun sem minnir hana á að lifa hvern einasta dag eins og hann væri sá síðasti því það sé svo margt á þessari jörð sem er þess virði að lifa fyrir.