 |
 |
 |
 |
 |
jab@mbl.is
Fyrir fjórum árum greindi bandaríska geimvísindastofnunin, NASA, frá því að nauðsynlegt væri að rannsaka Plútó, fjarlægustu plánetu sólkerfisins. Hyggilegast var að smíði geimfarsins og geimskotið sjálft tæki skamman tíma til að ná til Plútó á meðan tiltölulega stutt var á milli jarðar og reikistjörnunnar. En fleira kom til, m.a. staða reikistjörnunnar Júpíter við Plútó. Ef tækifærið hefði ekki verið nýtt á þessu ári eða næsta má gera ráð fyrir að ár eða áratugir gætu liðið þar til næsta tilraun gæti átt sér stað. Áætlað er að ferð New Horizon til Plútó taki um tíu ár en vegalengdin er um 4,8 milljarðar kílómetra. Ef geimfarið hefði ekki verið sent út í himingeim nú í mánuðinum eða á svipuðum tíma á næsta ári hefði ferðin tekið mun lengri tíma.
Eins og gefur að skilja varð að leita nýrra leiða til að knýja geimfarið áfram, en hvort það er tilviljun eður ei þá er aflgjafi geimfarsins áleiðis til Plútó plútoníum. Orka sem myndast við niðurbrot efnisins myndar eldsneyti fyrir New Horizon í áratug. Ekki er búist við að upplýsingar taki að berast frá New Horizon til jarðar fyrr en geimfarið nálgast Plútó árið 2015. Næstu fjögur árin á eftir mun geimfarið kanna Kuiperbeltið, smástirnabelti handan við Neptúnus. Þegar könnunarleiðangrinum lýkur á árunum 2016-2020 munu vísindamenn hjá NASA ákveða hvað gera á við New Horizon, sem m.a. inniheldur ösku Clyde Williams Tombaughs, mannsins sem fann reikistjörnuna árið 1930.
