Tveggja tíma ganga á toppinn

Esjan er á flestra færi og auðveld uppgöngu. Það er ágætt viðmið að ætla sér tvo rúmlega tvo tíma þegar gengið er frá Mógilsá og alla leið upp á Þverfellshorn,“ segir Páll Guðmundsson, framkvæmdastjóri Ferðafélags Íslands. Ekki er ofsagt að á veðursælum dögum leggi hundruð manna fyrir sig fjallasprang í Esjuhlíðum; fjallinu sem íbúar á höfuðborgarsvæðinu hafa fyrir augunum og setur svo sterkan svip á umhverfi sitt.

Upp á efstu brún

Páll segir að byrjendur í fjallaferðum þurfi alls ekki að fara upp á efstu brún borgarfjallsins, en hæsti tindur þess er 914 metrar. „Það er góður áfangi að ná upp að Steini, eins og það er kallað. Aðrir fara upp að Læk. Annars er engin regla í þessu; hver fer þetta á sínum forsendum,“ segir Páll sem kveðst ósjaldan ganga á Esjuna og fá þannig súrefni í lungun og lífsorku til daglegra starfa.

Fólk stundar útivist hvað með sínum hætti. Margir sækja líkamsræktarstöðvarnar en mörgum finnast gönguferðir henta sér betur. Í Reykjavík fara margir um Heiðmörk og Elliðaárdalinn – þaðan sem er breiður og góður göngu- og hjólareiðastígur fram Fossvogsdalinn og alla leið út í Skerjafjörð. Hafnfirðingar ganga gjarnan á Helgafell, Skagamenn á Akrafjallið, Borgnesingar á Hafnarfjall, Akureyringar fara á Súlur og svo mætti áfram telja.

Auðkleift Ingólfsfjall

Og fyrir austan fjall er Ingólfsfjall ögrun við allra hæfi. Er þá gjarnan gengið á fjallið um svonefndan Djúpadal sem er við malargryfjurnar sunnanvert í fjallinu, rétt áður en komið er á Selfoss. Um áðurnefndan dal er um það bil hálftíma gangur upp á fjallsbrúnina, þar sem stikuð er leið um jarðýtuslóða sem gerir leiðina létta og flestum færa.