„Eftir röð af óheppilegum kærustum hef ég loksins hitt yndislegan mann. Hann er hins vegar með ákaflega lítið typpi. Hann getur fengið holdris og við getum stundað samfarir, þótt ég finni lítið sem ekkert fyrir honum meðan á þeim stendur. Hann er þó nærgætinn elskhugi að öðru leyti,“ segir í bréfi ungrar konu sem leitaði á náðir sambands- og kynlífsráðgjafa The Guardian.
„Ég er þó full af eftirsjá. Ég er hrædd um að ég muni aldrei njóta kynmaka með sama hætti ef hann verður lífsförunautur minn.“
„Hvert er markmið þitt þegar kemur að samböndum? Er það að finna hinn fullkomna maka, eða hið fullkomna typpi? Myndir þú trúa mér ef ég segði þér að hvorugt er til?“ svaraði ráðgjafinn um hæl.“
„Leit þín að algerri velþóknun á hverju sviði leiðir líklega til vonbrigða, óánægju og eftirsjár. Sannkölluð nánd í samböndum fæst meðal annars með því að taka vankanta hins aðilans í sátt, sem og að deila eigin vanköntum með honum. Sambandið er á byrjunarstigi, en að hafna yndislegum manni vegna stærðar getnaðarlims hans er óskynsamlegt. Sér í lagi þar sem hann er góður elskhugi. Flesta taugaenda sem vekja unað, og stuðla að fullnægingu, er að finna í snípnum. Ekki leggöngunum.“